1939 rok w Bielsku i Białej cz. 8

Środowiska żydowskie dla obrony Polski.

Bardzo wymownym gestem było przyjęcie początkiem kwietnia na zebraniu ludowym Żydów bielsko-bialskich uchwały o posługiwaniu się językiem polskim. W relacji prasowej pisano, że zgromadzeni (...) z uwagi na szczególne warunki miejscowe – postanawiają dążyć wszystkimi siłami do wykorzenienia zaborczych pozostałości używania języka niemieckiego i czuwać nad tym, by wszyscy Żydzi bez wyjątku posługiwali się wyłącznie językiem polskim w domu, na ulicy i w pracy zawodowej.

Tygodnik Żydowski zamieścił o tym spotkaniu duży artykuł pt. Imponujące manifestacja Żydostwa Bielsko-Bialskiego, informując m.in., że prezes Gminy Żydowskiej w Bielsku Zygmunt Arzt w imieniu społeczności żydowskiej zadeklarował wierną służbę naszemu Państwu i każdoczesną gotowość do ofiar z krwi i mienia w obronie potęgi Rzeczypospolitej, a Rabin dr Hirschfeld wezwał: Musimy się wyzbyć tego języka, w którym głosi się naszą zagładę, w którym nie raz też groźby padają pod adresem Państwa Polskiego. Język niemiecki to dziś forpoczta wojującego hitleryzmu. Wróćmy do naszych własnych odwiecznych źródeł, bądźmy dobrymi wiernymi obywatelami, wierzącymi w wielką świetlaną przyszłość Polski!.

 Po przemówieniach prezes Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski E. Kühnberg odczytał rezolucje przyjętą przez aklamację. Żydzi obywatele miast Bielska i Białej oświadczają entuzjastycznie gotowość ponoszenia wszelkich ofiar krwi i mienia dla dobra Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności złożenia jak najhojniejszych ofiar na FON i wzięcia jak najwydatniejszego udziału w subskrypcji Pożyczki Obrony Przeciwlotniczej. Spotkanie zakończyło się wspólnym okrzykiem: Niech żyje Najjaśniejsza Rzeczpospolita Polska.
W ślad za tymi słowami poszły czyny w postaci wpłat finansowych.

Trzeba przypomnieć, że sympatie proniemieckie większej części społeczności żydowskiej prysły wraz z dojściem Adolfa Hitlera do władzy w 1933 roku. Widocznym tego znakiem było choćby to, że czasopismo Jüdisches Volksblatt (Żydowska Gazeta Ludowa), które od swojego powstania w 1925 roku ukazywało się wyłącznie w języku niemieckim, w 1933 roku zmieniło tytuł na Tygodnik Żydowski – Jüdisches Volksblatt. Wtedy też zaczęły się w nim pojawiać teksty w języku polskim. Z biegiem czasu artykułów w języku polskim było coraz więcej, a od numeru 30. z 9 września 1938 roku pismo ukazywało się pod zmienionym tytułem Tygodnik Żydowski – Pismo Śląskie - wyjaśnia dr Jacek Proszyk.