Kto był kim i kiedy? Schematyzm nr 4 (1912)

Konferencja Zapraszamy

                                                           PROGRAM

                                              konferencji naukowej

             Archiwum Państwowego w Katowicach Oddziału w Bielsku-Białej

                        oraz Bielsko-Bialskiego Towarzystwa Historycznego pt.

                             Z  PRZESZŁOŚCI  BIELSKA-BIAŁEJ:  BIAŁA

                                     6 października (piątek) 2017 roku

godz. 14.00 – otwarcie obrad (dr Maciej Bujakowski) oraz wprowadzenie (dr Jerzy Polak)

godz. 14.10  – O odkryciach podczas konserwacji pergaminowej karty z księgi „Prothocollum

                       Inscriptionis Privilegiorum et ius Civitatis Bialensis” (Katarzyna

                       Kwaśniewicz)

godz. 14.40  - Numeracja konskrypcyjna domów miasta Białej 1778-1914 (Piotr Kenig)

godz. 15.20  – Dawna ulica Szpitalna z jej historycznymi obiektami (dr Jerzy Polak)

godz. 16.00  – przerwa kawowa

godz. 16.20  - Szkoły średnie Towarzystwa Szkoły Ludowej w Białej (Paweł Böttcher)

godz. 17.00  – Rozwój przestrzenny i architektura Białej do 1939 roku (dr Ewa Janoszek)

godz. 17.40  – Biała miasto wielkich wydarzeń i inwestycji (Jacek Kachel)

godz. 18.00 – Lasy miasta Białej (Jakuba Krajewski)

godz. 18.20  – Biała na taśmie filmowej I (Wojciech Kominiak)

godz. 18.30  -  przerwa kawowa 

godz. 18.40  – Pożar młyna Neumanna w Białej w 1946 roku (Michał Janot)

godz. 19.00  - Rola nowych projektów architektonicznych i urbanistycznych w procesie

                       integracji Białej Krakowskiej z województwem katowickim po 1951 roku 

                       (Przemysław Czernek)

godz. 19.40 – Biała na taśmie filmowej II (Wojciech Kominiak)

godz. 19.50 – Powrót po latach. Scalanie „bialskiego” zasobu archiwalnego w nowej

                       siedzibie Archiwum Państwowego w Białej (Paweł Hudzik)

godz. 20.15 – zakończenie konferencji  

       Miejsce obrad: Archiwum Państwowe w Katowicach Oddział w Bielsku-Białej

                                                ul. Józefa Piłsudskiego 43

Dzielnica czerwonych latarni w Bielsku-BIałej rok 1957

Kto był kim i kiedy? Schematyzm nr 3 (1912)

 prokurator

 poczta

HenryK Kwiatkowski fotografie

Tym razem przedstawiam Państwu zdjęcia dokumentujące szlak bojowy Henryka Kwiatkowskiego. Jeżeli ktoś z Państwa miałby jakieś informacje związane z tymi fotografiami to proszę o kontakt. Chciałbym, aby za jakiś czas powstał w miarę rzeczowym życiorys Henryka Kwiatkowskiego. Za zdjęcia i wstępne informacje  bardzo serdecznie dziękuję Panu Januszowi synowi bohatera tychże zdjęć.

Kto był kim i kiedy? Schematyzm nr 2 (1912)

Historia Józefa Gawlika

    Dzisiaj przedstawiam państwu historie życia Józefa Gawlika ( żołnierza tułacza), który spisała dla mnie jego córka. Dziękuję Pani Mario

 

  

Humor ważna rzecz nr 30

Kto był kim i kiedy? Schematyzm nr 1 (1912)

Zakład przechodzi do historii

Właśnie trwa wyburzanie pozostałości po "Garbarni" na prośbę  czytelników, krótki rys historyczny tego obiektu.

Fabryka sukna w Łodygowicach

W połowie XIX wieku właścicielami Łodygowic byli między innymi Rudolf Theodor Seeliner

 oraz Carol Humborg.

   Pierwszy był znanym politykiem i burmistrzem Białej, a drugi kupcem i przemysłowcem. To właśnie za ich sprawą Aleksander Zipser wielki fabrykant z Bielska zainteresował się Łodygowicami.  W 1850 roku zdecydował on, aby nie rozbudowywać dalej swojej fabryki w Mikuszowicach lecz wybudować zakład filialny w Łodygowicach.

 „W fabryce tej wyrabiano szukno na drewnianych warsztatach i to bez żadnego mechanicznego napędu. (..) Oświetlona ona była świecami łojowymi. Pracowało w tej fabryce około 200 osób z Łodygowic i najbliższych miejscowości”.  Produkowane tu wyroby były wysoko notowane, o czym świadczy złoty medal za sukna, otrzymany na wystawie krajowe we Lwowie w 1894 roku. Bardzo ważną uroczystość dla tutejszych chrześcijańskich związków zawodowych działających pod egidą ks. Stanisława Stojałowskiego było poświęcenie sztandaru w 1903 roku.

 Tak o tym pisała lokalna prasa: „W Łodygowicach, powiat Żywiecki, odbyła się w niedzielę dnia 10-go maja piękna uroczystość poświęcenia sztandaru, który sprawił dla miejscowego kościoła robotnicy z fabryki Zipsera w Łodygowicach. Przy dźwiękach kapeli łodygowskiej przeniesiono uroczyście sztandar z fabryki do kościoła, gdzie poświęcenia dokonał ksiądz dziekan Miodoński. Po południu odbyła się wesoła zabawa w gmachu szkolnym”.

Warto wiedzieć, że Aleksander Zipser jak również jego spadkobiercy należeli do przemysłowców, którzy z dużą rezerwą podchodzili do swoich polskich pracowników. Z tego powodu, co jakiś czas dochodziło tu do konfliktów, a nawet strajków. Największy odbył się we wrześniu 1912 roku. Oto już od dłuższego czasu w Łodygowickiej fabryce dochodziło do sporów, z tego powodu poseł Jan Zamorski

  skierował list otwarty do Wielmożnego Pana Zipsera, właściciela fabryk w Mikuszowicach i Łodygowicach. Proszę się nie zdziwić, że obieram niezwykłą drogę listu otwartego, aby Wielmożnemu Panu wyjawić moje zdanie o sprawach,  które nas obydwu, chociaż z odmiennych  powodów, żywo obchodzą. (…) Zażądał WPan od robotników w Łodygowicach, ażeby wystąpili z polskiego zjednoczenia zawodowego. Żądanie takie, w dzisiejszych czasach już przestarzałe, świadczyłoby o tem, że WPan jest przeciwnikiem wszelkiej organizacyi robotniczej. Nie zgadza się ono ani z duchem czasu, ani z  ustawodawstwem państwowem, ani z prawnym stanem posiadania, jaki sobie ludność robotnicza przez szereg trudów i poświęceń już wywalczyła. Zasadnicza niechęć do wszelkiej robotniczej organizacyi jest stanowiskiem przestażałem, ale można ją zrozumieć, chociaż nie usprawiedliwić. (…) pisał Jan Zamorski, poseł i członek Rady nadzorczej Polskiego Zjednoczenia Zawodowego.

    Trudno powiedzieć na ile powyższy list, a na ile solidarna postawa całej załogi sprawiła, że właściciel zgodził się nie tylko na istnienie związków zawodowych, ale również podniesienie płacy przędzarzom o 15 gr. na tysiącu „sztranów”, a pomocnikom na 10 gr. To zaś przekładało się na realną podwyżkę tygodniowej płacy o 1 K. Wyroby tej fabryki były bardzo często nagradzane na licznych wystawach

    Po pierwszej wojnie światowej w nowej rzeczywistości społeczno politycznej Zipcerowie ograniczyli zatrudnienie w sowich fabrykach i całość produkcji przenieśli do Mikuszowic. Sprzedali zakład w Łodygowicach, a nowy właściciel zamienił ją na garbarnie.
   Fabryka wyrobów skórzanych „Patria” należała do największych tutejszych zakładów.
Po wybuchy II wojny światowej przez kilka miesięcy w fabryce skór „Patria” niemiecka straż graniczna miała swe koszary. Później znajdowała pod zarządem komisarycznym volksdeutscha o nazwisku Proske.