Józef Fijak ur. 02.01.1896r. w Pietrzykowicach – zm. 28.08.1973r w Żywcu. Był synem Wojciecha Fijaka i Franciszki z domu Adamczyk. 11.02.1923 r. w Rogozinie pow. Płock poślubił on Józefę z d. Dylewską, ur.19.03.1899 w Juryszewie. Mieli oni córkę Helenę ur. 22.033.1924 r. w Bielsku Białej, zm. 27.09.2001 r.
Był uczestnikiem dwóch wojen światowych.
Podczas I wojny został powołany do c.k. armii już we wrześniu 1914 roku, do taborów wojskowych, do kolumny amunicyjnej.
- 12 lutego 1915r. został wcielony 16 Pułku Piechoty Obrony Krajowej.
- 16 kwietnia 1915r. wysłany na front rosyjski, gdzie walczył do czerwca 1916r. – 18 sierpnia 1916r. został przeniesiony do 31 Pułku Piechoty Strzelców
Krajowych
- 22 października 1916r. wysłany na front włoski.
- 16 wrześniu 1917r. został ranny w lewą rękę i dostał się do niewoli włoskiej.
- 18 grudniu 1918r., przebywając w włoskiej niewoli wstępuje do Wojska
Polskiego formowanego we Włoszech, Santa-Maria Capue-Vetere, do 2 Pułku
Strzelców Księcia J. Poniatowskiego.
- 12 stycznia 1919r. wyjeżdża do Francji, do Armii Gen. Hallera, do 2 Pułku
Piechoty Instr. Grenad. Volt.
- W lutym 1919r. przeniesiony na Kurs Dywizyjny trębaczy pułkowych, który
ukończył w kwietniu tegoż roku.
- W kwietniu 1919r. powrócił do Polski z 2 Pułkiem Instr. Grenad. Volt, na
„Sektor 34” na Mazowszu, gdzie do momentu wyjazdu na front pełnił służbę
ochronno-porządkową.
- W maju 1920r. po przemianowaniu 2 Pułku Instr. Grenad. Volt na 3 Pułk
Strzelców Podhalańskich wyjechał na front wschodni, gdzie walczył do
sierpnia, do chwili kontuzjowania w głowę i lewą nogę. Po kontuzjowaniu
przebywał w szpitalu.
- We wrześniu 1920 r. został wysłany do Szkoły Wielkopolskiej Podoficerów w
Biedrus(z)ku na kurs podoficerski i po jego ukończeniu, w grudniu 1920r.
został mianowany kapralem.
- W marcu 1921r. powrócił do 3 Pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku.
- W kwietniu 1921r. wstąpił do 3-go Powstania Górno-Śląskiego, w którym
walczył w Grupie Połud-Wschód ppor. Żelaznego. Za czyny wybitne został
odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Górno-Śląskim Waleczności i
Zasługi na Śląskiej Wstędze. W czasie Powstania Górno-Śląskiego zapadł na
malarię i przez 2 miesiące przebywał w szpitalu.
- W listopadzie 1921r. powrócił z Powstania do 3 Pułku Strzelców
Podhalańskich i został mianowany plutonowym.
- Rozkazem Min. Spraw Wojskowych został odkomenderowany na 6-cio
miesięczny kurs sierżantów-szefów w Centr. Szkoły Podoficerów
Zawodowych Nr 1 Chełmno.
- 1 maja 1921r. Rozkazem D-wa Okr. Gen. Kraków został mianowany
podoficerem zawodowym
- 2 czerwca 1922r., po ukończeniu kursu powrócił do Pułku i Rozkazem D-cy
Pułku objął funkcję szefa Szkoły Podoficerów, którą pełnił do 1934 roku.
- 14 grudnia 1922r. został mianowany sierżantem.
- We wrześniu 1923r. przebywał w szpitalu Okr. D.O.K. Kraków, na operacji.
- 1 lipca 1927r. został mianowany st. sierżantem.
- W lipcu i sierpniu 1927r. przebywał na leczeniu w szpitalu D.O.K. Kraków.
- W lipcu 1928r. został odkomenderowany na 5-cio miesięczny kurs w C.S.S w
Toruniu, który ukończył w 1929r.
- W latach 1930-1933 ukończył kurs z zakresu 4-ch klas gimnazjum; 4-ry klasy
gimnazjum wymagał od podoficerów zawodowych Rozkaz Min. Spraw
Wojskowych.
- W 1935 roku został odkomenderowany na instr. do Pow.P.W.I.W.F. Biała przy
21 Dyw. P.G.; funkcję tą pełnił do 1938r., a następnie został odwołany do
Pułku na stanowisko D-cy Taboru Bojowego.
- 01.10.1938 – 01.02.1939r. uczestniczył w zajęciu Zaolzia.
- W marcu i kwietniu 1939r. przebywał w szpitalu DOK.V. Kraków, po
wypadku złamania kości prawego ramienia,
- Od kwietnia do czerwca 1939r. przygotowywał umocnienia polowe przy
granicy niemieckiej, w rejonie Śląska Cieszyńskiego;
- W dniu 26 czerwca 1939r. przeniesiony etatowo, służbowo i gospodarczo do I
Żywieckiego Baonu O.N. na stanowisko dowódcy plut. c.k.m. i opp. rejon
Zwardoń; Rozkaz M.S.W. Pers. L.1328/Tjn. I-4 z dn. 10.06.39r. Dowódca
O.K.V. rozk. L.4714/Tjn. S.R.Pers.
- 01.09.1939 – 29.09.1939r. udział w Kampanii Wrześniowej.
- W dn. 30 września 1939r. dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł i
ukrywał się do czasu zebrania wiadomości o ruchach Niemców.
- W grudniu 1939r. przedostał się przez Czechosłowację, Węgry, Jugosławię i
Włochy do Francji, do Wojska Polskiego; został d-cą plutonu 1 komp. c.k.m.,
4-ty Pułk Strzelców Warszawskich, 2 Dywizji Gen. Prugar-Ketlinga.
- W marcu 1940r. wysłany z pułkiem do strefy frontowej.
- 06.04.1940r. – przydział do 4 W.P.S.P na stanowisko Szefa I-szej Kompanii
C.K.M. W dniach 13-19.06.1940r. brał udział w walkach w rejonie Belfort,
Montbeliard, Pont de Roide, Maiche, Damprichard, Trevillers. Stopień wojs.:
st. sierżant.; brał udział w walkach do 27 czerwca 1940r; ranny w lewy bok od
wybuchu granatu.
- 01.03.1941r. – Rozkazem 2 Dywizji Strzelców Pieszych Nr 2/167/I Gen.
Prugar Ketlinga mianowany chorążym.
- 20.06.1940 - na rozkaz dowództwa przekroczył granicę szwajcarską z 2
Dywizją, gdzie był internowany do 1943r.
- W styczniu 1943r. zbiegł z internowania do Oddziałów „Macchi”
Francuskiego Ruchu Oporu, w których walczył do czerwca 1943r. Po rozbiciu
oddziałów „Macchi” por. Jankowskiego zbiegł do Szwajcarii, gdzie przebywał
do zwolnienia z internowania.
- W maju 1945r. został zwolniony z internowania i zaciągnął się do 3-go Pułku
Nadreńskiego pułk. Kardaszewicza w miejscowości Grenoble, we Francji i
odesłany do Obozu Demobilizacyjnego w miejscowości Lille, jako D-ca
Transportów Demobilizacyjnych Wojska Polskiego przybywającego z Anglii.
- W lipcu 1946r. po zakończeniu demobilizacji wyjechał do Edynburga w
Anglii, a stamtąd 22 lipca 1946 r. wyruszył do Polski i w dniu 27 lipca 1946r.
przybył do Gdańska
- 03.08.1946r. – Józef Fijak zgłasza na posterunku Milicji Obywatelskiej w
Żywcu swój powrót ze strefy angielskiej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz