Katyń pamiętamy cz. 10 Porucznik Ignacy Jan Dec

Porucznik Ignacy Jan Dec
Nauczyciel, legionista, oficer rezerwy Wojska Polskiego, jeniec Kozielska.


    Ignacy Jan Dec urodził się 30 stycznia 1896 r. w Sokołowie w województwie lwowskim, powiat kolbuszowski. Po ukończeniu szkoły ludowej w Sokołowie podjął naukę w c.k. Seminarium Nauczycielskim w Rzeszowie. Egzamin dojrzałości złożył w czerwcu 1914 r.

    Będąc członkiem drużyn sokolich wstąpił do Legionów Polskich 10 września 1914 r. Był żołnierzem II Brygady Legionów służąc do marca 1915 r. w 14 kompanii,
(4 batalion 2 PP Leg.). Brał udział we wszystkich walkach i potyczkach w Karpatach,
a następnie walczył jako żołnierz 4 PP Legionów nad Styrem i Stochodem.
Po kryzysie przysięgowym wcielony został do armii austriackiej pełniąc służbę na froncie albańskim. 8 czerwca 1921 roku został przeniesiony do rezerwy, jako żołnierz wojska polskiego.
W latach 1919-1934 był nauczycielem oraz kierownikiem szkoły w Sokołowie (dziś Małopolskim). Od października 1934 r. został kierownikiem Szkoły Powszechnej im. Stanisława Jachowicza w Rzeszowie. Równocześnie od 1936 r. był nauczycielem zawodowej szkoły dokształcającej w Rzeszowie.

    Od 1 stycznia 1938 r. członek Państwowej Komisji Egzaminacyjnej przy Państwowym Liceum Pedagogicznym w Rzeszowie. Od 30 czerwca 1938 r. członek Okręgowej Komisji Dyscyplinarnej dla nauczycieli przy Kuratorium Okręgu Szkolnego we Lwowie.
    Był też aktywnym członkiem ZNP. Pełnił funkcję prezesa ogniska nauczycielskiego w Rzeszowie. W 1939 r. otrzymał propozycję objęcia stanowiska inspektora szkolnego w Gródku Jagiellońskim.
Działalność publiczną rozpoczął w Sokołowie pełniąc funkcję radnego gminy. W latach 1934-1939 uczestniczył w pracach Komisji Oświatowej Rady Miejskiej w Rzeszowie.
    W maju 1939 r. został wybrany radnym. Od 26 września 1936 r. był kierownikiem Oddziału Związku Strzeleckiego w Rzeszowie.

    Zmobilizowany we wrześniu 1939 r. został wcielony, jako porucznik rezerwy, do oddziału Policji Państwowej w Rzeszowie. Po agresji Związku Radzieckiego na Polskę został aresztowany przez żołnierzy Armii Czerwonej we wrześniu 1939 roku i osadzony w obozie w Kozielsku.

Zginął w Katyniu 16 kwietnia 1940 roku.
Osierocił żonę Julię i trzy córki: Stanisławę – lat 16. Jadwigę – lat 13 i Zofię – lat 7.
      Odznaczony:
- Złotym Krzyżem Zasługi,
- Krzyżem Niepodległości - 1932 roku,
- Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości – 1929 r.
- Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę,
- Krzyżem Kampanii Wrześniowej, pośmiertnie – Londyn 1985 r.
- Medalem Za Udział w Wojnie Obronnej, pośmiertnie – 1996 r.
- Decyzją z dnia 5 października 2007 r. został pośmiertnie mianowany kapitanem Wojska Polskiego.