czyli konkurencji mówimy stanowcze nie...
W Stadt Theater in Bielitz nie działo się dobrze nie tylko ze pod względem finansów – szwankowała też organizacja i marketing. Kiedy nie można było tej instytucji zmodernizować od środka, postanowiono oczyścić dla niej przedpole. Na pierwszy ogień poszedł ówczesny właściciel kina w Bielsku Adolf Zenker.
Kiniarz odwołał się od tych zarzutów i kary. Zenker wniósł względem tego sprzeciw i dowiódł w nim, że zgoła nigdy w Bielsku nie roszczono sobie etycznych pretensji względem jego przedsięwzięcia, przeciwnie, wszystkie filmy z tzw. męskich wieczorków były wcześniej pokazywane policji i gminnej komisji, a jeśli chodzi o bezpieczeństwo pożarowe – to komisja krajowa, która wizytowała jego przedstawienia, nie znalazła żadnego powodu do nagany. Wiedział bowiem doskonale, że straż i policja nie interweniowały przypadkowo, ale na zlecenie władz miasta. Burmistrzowi i rajcom nie podobało się to, że kino było konkurencją dla dotowanego przez magistrat Bielska teatru miejskiego. Z tego też powodu Zenker postanowił po cichu przenieść swój biznes do Białej. Warto przypomnieć jako ciekawostkę, że podczas „wieczorków dla panów” wyświetlano tam filmy erotyczne firmy „Saturn”.
Równolegle Zenker odwołał się do Komisji Krajowej, a ta uznała, że nie było żadnych podstaw do jego ukarania i cofnięcia mu koncesji. 19 stycznia 1912 roku tysiąc plakatów na terenie obu miast triumfalnie informowało o zwycięstwie właściciela kina w sporze z magistratem Bielska i zapraszało na dwa seanse filmowe do „Kaiserhofu”, gdzie odbywały się przedstawienia filmowe.
Spór ponownie rozgorzał w kwietniu. Przez półtorej godziny bielska rada miasta zajmowała się kinem przy okazji łatania kolejnej dziury finansowej miejskiego teatru. Deficyt pokrywał regularnie ma-gistrat. Teraz radni wpadli na pomysł, aby przyznać dyrektorowi teatru 4000 K subwencji. Nie byłoby w tym nic bulwersującego, gdyby nie fakt, że chcia-no, aby na tę subwencję złożył się w połowie właściciel kina. Szeroko o sprawie rozpisywała się niemiecka „Silesia”: Na dzisiejszej sesji Rady Miejskiej, trwającej do godziny 8 wieczorem, całe półtorej godziny pochłonęła dyskusja nad prośbą dyrektora teatru Rübsama. Komitet teatralny przez radnego M.O. Förstera przedstawił bardzo szczegółowo sytuację naszego teatru i kierownictwo Rübsama, czyniąc kino szczególnie odpowiedzialnym za pogorszenie frekwencji w teatrze i wnioskując ostatecznie: skoro miasto dostaje z kraju 2000 koron subwencji na teatr, a kino uiszcza 2000 koron podatku od widowisk, to te 4000 koron powinny być przydzielone dyrektorowi teatru. Nadto, w następnym sezonie trzeba się będzie liczyć ze spektaklami kinowymi w teatrze. Na to, by poznać bliższe szczegóły, nie pozwolił dziś czas, zaznaczono tylko, iż poza wnioskodawcą tylko G.R. Josephy zabrał głos za, a radni Pollak i Schmetterling przeciw subwencji. Już po zakończonej debacie G.R. Vogt przedłożył jeszcze drugi wniosek, by opłaty za rok 1911/1912 płynące od kinoteatru udzielić dyrektorowi Rübsamowi jako subwencję, ponieważ te nie byłyby ujęte w preliminarzu. W dużym napięciu przystąpiono do głosowania. Wniosek Förstera z 4000 koronami subwencji pozostał w mniejszości z 8 głosami przeciw 10. Ostatecznie odrzucony został także wniosek Vogta z 10 głosami przeciwko 8.
Warto pamiętać o tej wielkiej niechęci rajców miejskich do kina, gdyż za jakiś czas ich stanowisko będzie ewoluowało... Na razie jednak dyrektor Rübsam po raz kolejny zwrócił się do rady miasta o wsparcie finansowe. Jednocześnie prośbę o subwencję złożył do Miejskiej Kasy Oszczędności zapowiadając, że teatr uruchomi dużą akcję promocyjną. Plakaty z repertuarem pojawiły się m.in. w tramwajach i restauracjach.
Po raz kolejny subwencją dla teatru magistrat Bielska zajmował się końcem kwietnia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz