Stadt Theater in Bielitz nr 41.

Dyrekcja Leona Bauera
Sezon 1903/1904

Bajery u Bauera,
czyli ambitne zapowiedzi wielkiej klapy

    Sezon pod kierunkiem nowego dyrektora Leona Bauera zapowiadał się niezwykle ciekawie. Już 12 września dyrektor ogłosił plany repertuarowe i przedstawił nowy zespół zarządzający. Robert Laube i Anton Ott odpowiadali za operetki, Karl Severin za operę, Max Roth i Karol Roll za orkiestrę, natomiast rewiami i komediami miał się zajmować Karl Stick.
    „Silesia” przedstawiła nowy zespół aktorski, w skład którego wchodzili: Maria Colli, Risa Reiss, Margaret Artois, Gisela Berk, Gina Kleintner, Josedine Scerborn, Adel Windsor. Mizzi Schlöcker, Kamila Richter, Olga Manfred, Terese Bellau, Gusti Richter, Ada Hochberg, Hermine Nicoladoni, Louise Laube, Hermine Kursa, Anna Strassmeyer, Minna Spitz, Marie Haas, Artuhur Frank, Paul Weiss, Triss Robert, Eugen Ott, Hans Arnold, Max Krall, Franz Hofbauer, Karl Stick, Anton Ott, Robert Laube, Eduar Haas, Julius Schöntag, Karl Olschinski, Robert Balberg, Gustav Czimeg, Karl Wald, Karl Juhnke, Anton Adamek, Egon Brecher, Rudolf Czippa i Franz Bielgut.

    26 września na dobry początek pokazano widzom komedię Gustava Dawidsa pt. „Die Katakomben”. Później wystawiono opery „La Boheme” (Cyganeria) Pucciniego oraz „Ku-kuschka” (Kukułka) Lehara.

Ciekawie zapowiadał się melodramat Abrahama Goldfadena pt. „Sulamith”.

   W repertuarze odnajdujemy jeszcze 16 propozycji, niestety z nieznanych powodów prasa nie tylko nie recenzowała premier, ale w ogóle nie zamieszczała programu bielskiego teatru, tak jakby on nagle zniknął... Na próżno szukać jakiejkolwiek oceny dokonań artystycznych bielskiej sceny. Można przypuszczać, że najprawdopodobniej oferta teatralna nowego dyrektora i jego zespołu, mówiąc delikatnie, całkowicie „rozjechała” się z oczekiwaniami. Dziennikarze, którzy zazwyczaj dobrze, a nawet nazbyt entuzjastycznie o teatrze pisali, tym razem, dla jego dobra, wymownie milczeli...
    Do końca roku „Silesia” wspomina o działalności teatru tylko dwa razy. Pierwszy raz, gdy chwali dyrektora za ufundowanie 10 obiadów dla biednych. Po raz drugi, gdy przypomina o teatralnej nocy sylwestrowej. W wieczorze kończącym rok wystąpił aktorki: Bellau, Schlocker, Berk, Coli, Hochberg, Mansred, Seeborn, Windsor oraz aktorzy: Laube, Bryk, Wald, Ott, Stick, Schöntag.
Po sylwestrze na froncie informacyjnym niewiele się zmieniło, prasa nadal bardzo oszczędnie informowała o działaniach bielskiej sceny. 1 stycznia zapowiadała operetkę pt. „Frühlinsluft” (Wiosenny wiatr). Tę wesołą komedię o perypetiach adwokata, specjalizującego się w sprawach rozwodowych napisali Karl Lindau i Julius Wilhelm, którzy wykorzystali muzykę Josefa Straussa. Jej prapremiera odbyła się 9 maja 1903 r. w Wiedniu. Następna sztuka pt. „Die Notbrücke” (Tymczasowy most), której autorami byli Fred de Grésac i Francis de Croisset, również dotykała spraw rozwodowych. Operetka „Winer Frauen” (Wiedeńskie kobietki) wschodzącej gwiazdy – Franza Lehara była kolejną karnawałową propozycją. Jej libretto napisał Hans Bergler, a prapremiera miała miejsce 21 listopada 1902 r. w Wiedniu.
    W styczniu odwiedziła teatr specjalna komisja bezpieczeństwa, która oceniła stan budynku. Grupa złożona była z urzędników miejskich, budowniczych, policjantów, strażaków i przedstawicieli teatru. Jednym z zaleceń pokontrolnych było... przekonanie ludzi do działania tzw. żelaznej kurtyny. W tym celu uzgodniono z magistratem, że po drugim akcie żelazna kurtyna będzie opuszczana, by publiczność się z nią oswoiła.