Fundamenty pod kościół w Godziszce zostały wylane, jak wspominają mieszkańcy już w 1914, jednak wybuch wojny zatrzymał budowę. Z tego powodu na długie cztery lata musiano odstąpić od wszelkich prac.
O tym, jak tragiczny był czas wojny, pośrednio opowiadają lakoniczne listy strat. Oto ci, których z tej miejscowości na nich umieszczono.
Godziszka:
1914
Jakubiec Jan, (brak), Inft., k.k.LIR nr 31, 11. komp. Ranny.
1915
Cader Paweł, (1895) Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny
Cymbala Józef, (1890), Inft., IR nr 56, 13. komp. Ranny.
Czader Michał, (1883), Inft., IR nr 56, 16. komp. Ranny.
Dypczak Józef, (1895), Inft., IR nr 56, 8. komp. Ranny.
Frysz Jan, (1895), Inft., IR nr 100, 16. komp. Ranny.
Gluza Michał, (brak), Gerf., k.k.LIR nr 31, 3. komp. Ranny.
Januła Jakub, (1891) Gefr. IR Nr. 56, 14. Komp. Ranny.
Janula Michał, (1887)Infr. IR Nr. 56, 15. Komp. Ranny.
Kosiarz Alojzy, (1892), Inft., IR nr 56, MAG. IV. Ranny.
Kubica Stefan, (1890), Gefr., IR nr 56, 1.komp. W niewoli.
Laszczak Michał, (1891), Inft., IR nr 56, MGA I, Ranny.
Mędrzak Józef, (1890), Gefr. IR nr 56, 9. komp. Ranny.
Świerczek Andrzej, (1895), Inft., k.kLIR nr 31, 5. komp. Ranny.
1916
Cymbala Józef, (1890), Inft., IR nr 56, 13. komp. Ranny.
Kufel Michał, (1870), Trainsold, TranDiw nr 1, zmarł 29.05.1916.
Pawlik Jan, (1885), ResInft., IR nr 20, 4. komp. W niewoli, Tomsk, Rosja.
1917
Frydel Jan, (1896), Inft., IR nr 56, 15. komp. Ranny.
Jakubiec Jan, (1896), Inft., IR nr 56, 1. komp. Ranny.
Kalna
1914
Kastura Michał, (1880), Gefr., IR nr 56, 10. komp. Ranny.
1915
Kosarz Karol, (1882, Inft., IR nr 56, 14. komp. Zginął 22.10.1914.
Kubica Michał, (1895), Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Pietraszko Anastazy, (1884), Inft., IR nr 56, 1 komp. Zginął 23.11.1914.
Sanetra Jan, (1892), Inft. IR nr 56, 14. komp. Ranny.
Stetz Aleksander, (1888), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Ranny.
Stec Jan, (1887), Inft.,, IR nr 56, 10. komp. Zginął 21.03.1915.
Urbański Rudolf, (1887), Inft., IR nr 56, 2. komp. W niewoli.
Kalna:
1917
Adamus Jan, (1986), LstInft., IR nr 56, 15. komp. Zginął 19.01.1917.
Nikiel Jan, (brak), Inft. IR nr 56, 10. komp. Ranny.
Sanetra Jan, (1892), Inft. IR nr 56, 15. komp. Ranny.
1918
Czadr Karol, (1884), LstInft., IR nr 90, W niewoli, Taschtent, Rosja.
Apostolstwo Modlitwy
Na terenie Godziszki w 1916 roku mocno działało Apostolstwo Modlitwy a jego zelatorem był Stefan Pawełek. Apostolstwo modlitwy, które powstało w połowie XIX wieku prowadziło wiele różnych form działalności jedną z nich było szerzenie kultu Serca Pana Jezusa w Rodzinach. Z czasem Kult Serca Jezusa rozpowszechnił się i stał się prawie że oddzielną organizacją. Dlatego też z czasem doszło do ponownego scalenia tej organizacji, co potwierdza dyplom dla Apostolstwa Modlitwy z 1 lipca 1925 roku. Kolejne potwierdzenie funkcji przewodniczącego tej organizacji dla Stefana Pawełka odnajdujemy w 20 marca 1928 roku.
Po przerwie ruszyła budowa
Wszystko wskazuje, że na początku XX wieku, również na terenie Godziszki zawiązał się Komitet budowy kościoła. Początkowo miała to być kaplica. Budowę, jak już wspomniano wcześniej rozpoczęto w 1914, staraniem tutejszych mieszkańców. Do dzisiaj zachowała się Księga Uchwał Komitetu Kościelnego i ogólnych zgromadzeń mieszkańców gminy Godziszki w sprawie Kościoła w Godziszce. Niestety jednak pierwsze 10 stron nigdy nie zostały ... zapisane! Prawdopodobnie, pierwsze protokoły były spisywane na kartkach, a gdy zakupiono już odpowiednią księgę pozostawiono miejsce, na ich wpisanie. To jednak nigdy nie nastąpiło, z tego powodu wspomniana księga zaczyna się od 1919, kiedy to kościół w stanie surowym jest już wybudowany!
16 marca 1919 odbyło się spotkanie z udziałem naczelnika gminy Godziszka Jana Olka oraz radnych: Szymona Zątka ( w oryginalnym zapisie występuje ona jako Szymun- przy. JK), Jana Palucha, Jana Pawlika, Michała Ziajka, Antoniego Porębskiego, Michała Janicy, Wojciecha Janicy i Józefa Janicy. Przewodniczącym obrad był naczelnik Jan Olek, a sekretarzem Antoni Stachowski.
Podczas zebrania powzięto uchwałę odnośnie budowy płotu wokół kościoła. Większością głosów zdecydowano, że pracę rozpoczną się niezwłocznie, a do ich wykonania mają się kolejno zgłaszać poszczególni mieszkańcy. Ustalono, też, że kiedy starsi nie będą mogli przybyć to w ich zastępstwie może zgłosić się ktoś inny, ale nie może to być dziecko. Gdyby zaś obowiązki zawodowe uniemożliwiły przybycie, osoba wyznaczona miała zapłacić taksę w wysokości 6 koron.
Kolejnymi punktami obrad były sprawy gruntowe. Kościół został wzniesiony na gruncie Agnieszki Konior jednak, aby gmina mogła „otrzymać” księdza musiała mieć plebanie. Członkowie komitetu postanowili przypomnieć ofiarodawcom złożone wcześniej deklaracje na rzecz przekazania gruntu pod budowę domu parafialnego. Równocześnie naczelnik gmin, poinformował zebranych, że Teresa i Szymon Zątek, postanowili przekazać „11 zagonów gruntu pod cmentarz rzymskokatolicki z zastrzeżeniem, iż do innych celów grunt ów nie będzie użyty”. Niestety powiatowy lekarz, do którego należała decyzja lokalizacyjna, nie wyraził zgody, na tę parcele. W jego opinii, na ten cel, najbardziej nadaje się działka należąca do Jana Kufla, dlatego upoważniono Komitet Kościelny do tego, aby rozpoczął negocjacje z jej właścicielem. Nie wiadomo jak toczyły się rozmowy z właścicielem i na jakich warunkach doszło do porozumienia, bowiem w Księdze Uchwał pozostały dwie puste strony, na opisanie tych wydarzeń. Z wyblakłego jednozdaniowego roboczego zapisu poczynionego ołówkiem, możemy jedynie wywnioskować, że Komitet spotkał się 12 października 1919 roku i zatwierdził uchwałę dotyczącą cmentarza.
Prace nad zagospodarowaniem świątyni postępowały dalej. 15 lutego 1920 Komitet podpisał umowę z Józefem Jaskiem na wykonanie 12 ławek zwykłych w stylu gotyckim i dwie kolatorskie za sumę 5740 koron, oraz konfesjonału za 1600 koron. Zgodnie z umową konfesjonał ma zostać dostarczony do 15 marca, a ławki do 1 kwietnia 1920 roku.
W tym samym roku 12 września Komitet podpisał umowę ze Stanisławem Jarząbkiem z Kęt na wykonanie ozdobnej „Kazalnicy” (ambony). Rzeźbiarz zobowiązał się ją wykonać do końca października za sumę 3200 marek. Komitet natomiast będzie go wypłacał po 600 marek tygodniowo i dodatkowo zapewni mu odpowiednie materiały i kwaterę na czas pobytu w Godziszcze. Podczas pobytu w Godziszce rzeźbiarz mieszkał u Józefa Olka pod numerem 19. „Józef Olek da życie i kwater dla wyżej spomnianego za cenę 400 marek tygodniowo bez niedzieli”, a Komitet wspomoże go dostarczając mąkę i cukier.
15 lutego 1920 roku wybrano nowy zarząd Komitetu Kościelnego w Kalnej. Przewodniczącym został Jan Cader, a jego zastępcą Jan Kanik, członkami są: Michał Jakubiec, Wojciech Konior i Marin Leja sekretarz.
Kolejną inicjatywą Komitetu było zakończenie budowy ogrodzenia wokół kościoła, kaplicy i cmentarz. Koszt wyniósł 20.000 marek. Zebrani 19 czerwca 1921roku pod przewodnictwem Stanisława Zątka, członkowie Komitetu: Jan Marek, Józef Kubica, Wojciech Janica, Michał Jakubiec i Jan Marek zapoznali się z wykonanymi pracami, oraz podjęli uchwałę o zakupie ornatu, kapy, krzyża i latarni procesyjnej. Uchwalono „złożyć po 100 Mk z 1 morgi gruntu i z numeru 100 Mk”. Jednak do wspomnianych zakupów nie doszło, gdyż 10 lipca Komitet postanowił zmienić cel zebranych środków. Okazało się, że istnieje realna szansa usamodzielnienia się parafii i to w krótkim czasie, dlatego postanowiono zebrane środki 60 000 Mk przekazać na budowę plebanii, a „przybory kościelne nie zakupować, aż przyszły ksiądz obejmie prace tutejszym Kościele”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz