Pierwsze Msze święte na terenie Godziszki
O samodzielnej parafii mieszkańcy wszystkich części Godziszki, myśleli od dawna. Dużym dopingiem dla nich było usamodzielnienie się w 1908 roku Parafii w Buczkowicach i zawiązanie się komitetów kościelnych w Kalnej i Rybarzowicach. Niestety trudno jest dokładnie stwierdzić, kiedy spotkał się po raz pierwszy Komitet Kościelny w Godziszce, gdyż ks. Jan Miodoński, proboszcz Łodygowicki, nie prowadził w ogóle kroniki. Natomiast przekaz ustny i powszechna tzw. „zbiorowa pamięć”, wspomina, iż pierwsze okazjonalne Msze Święte odprawiano tam już pod koniec XIX wieku w niewielkiej kapliczce, która stoi do dzisiejszego dnia obok parafialnego kościoła. Wspomina o niej encyklopedia z 1882 roku. Godziska, lub Godzieszka, nowa, stara i wilkowska, wś. w pow. bielski w Galicyi, nad rzeczkami Kalonką i Godziskiem, wpadającemi do Soły, należą do urzędu poczt. i parafii rzym. kat. w Łodygowicach i liczą 1377 mk. W Godziszce nowej znajduje się murowana kaplica. Mniejsza poś. wynosi 374 m. roli, 50 m. ogr. i łąk i 86 mr. pastwisk.
Budowa pierwszej Kaplicy w Kalnej
Nie zachowały się księgi parafialne z Godziszki, natomiast pozostała księga zapisów budowy Kaplicy w Kalnej, która to przez całe dziesięciolecia była częścią składową tak jak i Godziszka parafii w Łodygowicach, a później stała się od 1923 roku integralną częścią nowej parafii Godziszki. Z tego powodu warto, przy tej okazji zapoznać się z wysiłkiem jaki podjęli mieszkańcy tej części parafii, aby mieć u siebie kaplice. Informacje poniżej opracowano na podstawie wspomnianej księgi protokołów budowy kaplicy.
15/12 1908.
W dniu 15 grudnia 1908 roku zebrali się obywatele wioski Kalnej w budynku szkolnym na posiedzenie w celu wyboru Komitetu budowy kaplicy miejscowej.
Po zagajeniu posiedzenia przez p. Ludwika Dobije posła do Rady państwa, odbyło się ustne głosowanie na członków Komitetu. W skład tegoż weszli: p. Ludwik Dobija poseł do R.p. jako prezes. P. Szymon Wantoła gospodarz z Kalnej jako wiceprezes, ks. Stanisław Kotarba, wikariusz z Łodygowic jako skarbnik, p. Jan Cader, Jan Kubica, Jan Zątek.
P. Sanetra naczelnik gminy wręczył Ks. St. Kotarbie jako skarbnikowi 400 K, którą to kwotę otrzymała gmina jako dar na Kaplice od Rady powiatowej w Białej.
12 kwietnia 1909.
Obecni na posiedzeniu: Ludwik Dobija, ks. Stanisław Kotarba, Szymon Wantoła, Józef Nikiel, Jan Cader, Jan Pawełek, Wojciech Konior, Michał Sanetra, Jan Kubica.
„Na wniosek Ludwika Dobiji uchwalono, by po składkach na innych wsiach chodził jeden z Komitetu i przybierał sobie człowieka przeznaczonego mu przez naczelnika wsi w której miano zbierać składki”. Uchwalono dalej by przygotować duże fotografie i wraz z odezwami wysłać wszystkim okolicznym księżom, tę sprawę wziął na siebie ks. Kotarba. Natomiast poseł Dobija miał się z nią udać do arcyksięcia Karola Stefana. Uchwalono też zrobić sobie pieczątkę. Podzielono zadania. Budowaniem studni ma się zająć Cembala on ma też zakupić odpowiedni kamień, który na budowę ma dowieść Sanetra. O cegłe będą się starać Wantoła i Pawełek, Wapno ma sprowadzić Sanetra. Cembala zajmie się budową w ogóle i ma położyć fundamenty pod zakrystie. Na wniosek Cembali uchwalono, by na kaplicy umieścić sygnaturkę. Uchwalono też zrobić 50 sztuk dużych fotografii i 2000 kartek.
29 kwietnia 1909.
Ks. Kotarba wywiązał się z zadania i przywiózł zamówione fotografie i widokówki. Zostały one wykonane w Białej u HeliczGols. Postanowiono sprzedawać je po 20h. Fotograf wziął za nie 157 k, co uznano za zbyt wygórowaną cenę i ks. Kotarba postanowił ją negocjować. Odezwę podpisał Dobija, ks. Kotarba i naczelnik Szymon Wantoła. Na wniosek księdza Kotarby postanowiono do odezwy dokładać wypełniony blankiet przekazu. Uchwalono, że darczyńcy jako potwierdzenie składek otrzymają kartkę z pieczątką. Założono Książeczkę oszczędnościową Nr 332877, a w księdze składkowej widniała już kwota 1052 K 89h. „Uchwalono wysłać kartkę z podpisem i pieczątką do p. Reginy Kubicy nr 51 w Kalnej z podziękowaniem jej za hojną ofiarę na Kaplice”. Przygotowaną odezwę postanowiono wydrukować w 200 egzemplarzach.
12.11. 1909
Podczas tego posiedzenia ustalono, aby dla porządku zbierający składki zawsze je księgowali, a dopiero później dokonywali płatności. Na bieżącym rachunku było 487K94h.
2.02.1910
Podziękowano państwu Stanowskim za ofiarowanie dwóch obrazów. Przy okazji ich poświęcenia zebrano 40 k 80h. Postanowiono zamówić okna u ślusarza w Białej. Wantoła zawnioskował, aby na dokończenie kaplicy pieniądze pożyczyć i później spłacać. Taką jednak pożyczkę może zaciągnąć tylko Rada Gminy. Oszacowano, iż potrzeba jeszcze ok. 2000 k. Ks. Kotarba poinformował, że można ją wziąć na 5% i wypłacić nie w całości lecz w ramach potrzeb, a później spłacać również ratami.
28 marca 1910.
Pełny skład komitetu kościelnego obecny. W kasie było 21 k94h. Równocześnie pracujący przy budowie oświadczyli, że mają 12 k deficytu. Okazało się, że propozycja zaciągnięcia pożyczki przez Radę Gminy, na walnym zebraniu nie zyskała przychylności. Dlatego Komitet postanowił dobrowolnie się opodatkować na ten cel i zadeklarowano sumę 900 k. Na tym spotkaniu odczytano również pismo od sekretarza arcyksięcia z Żywca, który informował, że nie wspomoże Komitetu w budowie. Zebrani doszli do wniosku, że sekretarz prawdopodobnie nie konsultował tej decyzji z Karolem Stefanem, ale sam wysłał taką odpowiedź, z tego powodu wysłano do niego delegacje (ks.Kotarba, Nikiel, Pietraszko, Barut). Budowę poddano woli Bożej i uchwalono zamówienie prac związanych z wykonaniem dachu i pokrycie wieży blachą. Posadzkę chciano zamówić z Kęt. Miano również napisać do Powiatu, aby darował wcześniejszą pożyczkę zaciągniętą przez gminę.
24 lipca 1910.
Spotkanie to było uroczyste, gdyż poświęcono dzwonek (sygnaturkę). Poświęcenia dokonał ks. Kotarba nadając dzwonkowi imię Jadwiga świątobliwa Królowa polska – czcząc przez to 500 letni jubileusz Grunwaldu obchodzony w całej Polsce w roku 1910. Chrzestnymi byli wszyscy obecni. Uchwalono, że wszystkimi siłami będą dążyć do tego, aby przed zimą wykończyć kaplicę. W następnym tygodniu zapowiedzieli się już murarze, aby tynkować obiekt.
15 maja 1911
Sekretarzem został kierownik szkoły w Kalnej Marcin Leja. Komitet uchwalił, że dokona zmian w środku zgodnych z fotografią jaką dostarczył p. Krywult.
12 marca 1912 roku na czele Komitetu Kościelnego w Kalnej zostaje Józef Stec.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz