Józef Nowaczek urodził się 24 sierpnia 1888 r. w Pudłowie koło Bogumina, (obecnie Czechy) jako syn Karola i Marii z domu Mżyk. Brał udział w życiu kulturalnym Zaolzia występując w teatrze amatorskim, wygłaszając odczyty itp.
Pełnił służbę zawodową w żandarmerii austriackiej, a po powstaniu państwa polskiego w żandarmerii polskiej w Rudzicy, Istebnej i Ogrodzonej. Z bronią w ręku walczył o przyłączenie Śląska Cieszyńskiego do Polski. 2 lutego 1919 r. dostał się do niewoli czeskiej. Wolność odzyskał dzięki wymianie jeńców.
Józef Nowaczek zawarł ślub w 1920 r. z Marią Latochą. Posiadał troje dzieci: Karola, Jana i Wandę.
Od roku 1922 pracuje w komendzie Powiatowej Policji Województwa Śląskiego w Świętochłowicach. Równocześnie działa w Śląskim Komitecie Opieki Kulturalnej nad Polakami w Czechosłowacji. Wkrótce zostaje mianowany starszym przodownikiem. Po wkroczeniu wojsk polskich na Zaolzie zostaje przeniesiony do Frysztatu, jednak już w 1939 r. wraca na Górny Śląsk, by podjąć pracę w Głównej Komendzie Województwa Śląskiego w Katowicach.
W pierwszym dniu wojny zostaje ewakuowany na Wschód i ślad po nim ginie. Rodzina nie otrzymała żadnej korespondencji, a powojenne poszukiwania nie dały rezultatu. Jego losy zostały wyjaśnione dopiero w 1990 r. Okazało się, że był więziony w Ostaszkowie i został zamordowany w Kalininie (Twerze).
Był odznaczony: Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-21, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
W listopadzie 2007 r. postanowieniem prezydenta RP awansowany został do stopnia aspiranta Policji Państwowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz