Katyń pamiętamy cz. 19 Starszy posterunkowy Franciszek Karpiński

   Franciszek Karpiński syn Józefa (1859-1945) i Marianny ze Stanisławskich (1866-1907), urodził się 7 stycznia 1893 r. we wsi Borowy Młyn w dzisiejszej gminie Lipnica – powiat bytowski.
Od kwietnia 1900 r. do września 1904 r. uczęszczał do szkoły powszechnej w swojej rodzinnej wsi.

    3 kwietnia 1914 r. zostaje wcielony do armii niemieckiej i odesłany do Jütebog do szkoły artylerii, a następnie do Gwardyjskiej Artylerii Ciężkiej. W czasie I wojny światowej walczy w szeregach tej armii. Ranny w 1917 r. zostaje odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy. W październiku 1918 r. przeniesiony do rezerwy pracuje w ojcowskim gospodarstwie.

    10 kwietnia 1923 r. zostaje powołany do służby w Wojsku Polskim i przeniesiony do Pospolitego Ruszenia z bronią. Od czerwca do września tegoż roku służy w Policji Państwowej w Wilnie. Następnie od 1 marca 1924 r., zostaje przeniesiony do Policji Województwa Śląskiego. W 1925 r. w Komendzie Szkoły Policji woj. Śląskiego w Bielsku kończy kurs posterunkowych. Zamieszkuje i pracuje najpierw w Bielsku a potem w Czechowicach – Żebraczy.

    18 lutego 1928 r. w Leńczach Górnych obok Wadowic bierze ślub z Bronisławą Kwaśny. W 1929 r. rodzi się syn Zdzisław, a w 1931 r. córka Otylia.
    Aktywność zawodowa Franciszka Karpińskiego zostaje doceniona. 31 marca 1939 r. otrzymuje awans do stopnia starszego posterunkowego Policji Województwa Śląskiego. Zostaje też odznaczony brązowym Medalem za Długoletnią Służbę.

    We wrześniu 1939 r. policja zostaje ewakuowana na wschodnie tereny Polski. Tam w okolicach Tarnopola Franciszek Karpiński dostaje się do niewoli sowieckiej i trafia do obozu w Ostaszkowie.
Zostaje rozstrzelany w siedzibie NKWD w Kalininie (Twerze) i pochowany w zbiorowej mogile w Miednoje.
     W 1992 r. Pośmiertnie otrzymał Medal Za Udział w Wojnie Obronnej 1939 r.
Został mianowany na stopień aspiranta Policji Państwowej.