Sprawy gospodarcze listopad 1912 cz.3 kasy Stefczyka

    Apel ten był o tyle istotny, gdyż po polskie pieniądze ustawił się również Czeski Bank w Bielsku „Zivnostenska Banka”, który otworzył tutaj swoją filię. Trudno też jednoznacznie ocenić gościnność hotelu pod „Czarnym Orłem”. Oto jak donosiła prasa do Białej przybył poseł dr. Stefczyk, dyrektor Patronatu Kas Raiffeisena ze Lwowa i pragnął zanocować w hotelu pod „Czarnym Orłem”. Lecz niestety nie mógł się domówić ze służbą hotelową po polsku. Podobno nawet spotkał się z niegrzecznymi uwagami. W tych okolicznościach dr. Stefczyk opuścił bezzwłocznie niegościnny hotel. Powyższy incydent pewnie był czystym zbiegiem okoliczności, jednak w owym czasie zostało to jednoznacznie skomentowane jako przejaw walki o oszczędności. Tym bardziej, że wspomniany gość przybył na Konferencję okręgową delegatów Kas Raiffansenowych z powiatów bialskiego i oświęcimskiego, która odbyła się w Białej w sali Rady powiatowej 21 listopada. Z ramienia patronatu krasowego wzięli udział w konferencji dyrektor dr. Stefczyk i kierownik ekspozytury krakowskiej dr Taylor. Na 26 spółek było (reprezentowanych 18 kas przez 35 delegatów. Referat wygłosił dr. Taylor.
Na konferencji delegatów toczyła się ożywiona dyskusja, w której zabierali głos p. Krywult z Komorowie, ks. kanonik Haiost z Osieka, poseł Kubik, p. Bąk z Lipnika, dyr. Pomiński z Kobiernic i p. Gołyń ze Starej Wsi.

Rezultatem dyskusyi były następujące rezolucye, które uchwalono jednomyślnie: „Zjazd wyraża przekonanie, iż w interesie zdrowej gospodarki spółek winny one 1) utrzymywać stale rezerwę w Krajowej centralnej Kasie w wysokości co najmniej 1/10 części wkładek, w czem ma się mieścić i ulokowany osobno fundusz rezerwowy; 2) baczyć, by długoterminowe pożyczki nie przekraczały 1/10 stanu wszystkich pożyczek; 3) obecnie zaś spółki winny zbierać wszelkimi sposobami rezerwy, by się  przygotować należycie na wiosenne potrzeby ludności”.

Dyskusya oświetliła wszechstronnie obecne ciężkie położenie finansowe, zwróciła uwagę na ciężki przednówek, który grozi ludności, i silnie zaakcentowała konieczność wytężenia wszelkich sił przez spółki, celem złagodzenia  przebiegu tego przednówku. Podniesione ze strony niektórych delegatów życzenia, by spółki i Krajowa centralna Kasa podejmowały na własną rękę akcyę handlową, zostały dokładnie wyjaśnione przez dyr. dra Stefczyka, który wykazał niemożliwość podobnego łączenia akcyi handlowej z kredytową i na grożące stąd niebezpieczeństwa.
Następnie dyr. dr. Stefczyk przedstawił zebranym projekt założenia współdzielczego Instytutu naukowego, któryby się opierał wyłącznie na własnych siłach spółek, i innych instytucyi współdzielczych, a miał na celu  dostarczanie wykształcenia kooperacyjnego kierownikom spółek oraz szerzenie uświadomienia , wspódzielczego wśród ludności. Zebrani myśl tę przyjęli z aplauzem i jednogłośnie uchwalili rezolucye. (...)

W końcu zwrócił n. dr. Taylor uwagę zebranych na konieczność podjęcia walki z lichwa towarowa, oraz na broszurkę, wydaną przez Biuro Patronatu, która ma na celu ułatwić przeprowadzenie kredytowego popierania przez spółki akcyi handlowych instytucyi współdzielczych. Na tem zamknął konfereneye p. dyr. dr Stefczyk, dziękując delegatom za liczne przybycie.
    W tym czasie sekcja rolnicza przygotowująca wystawę rolniczą w Żywcu na rok 1913 zaapelowała, aby jej urządzenie przenieść ze względu na sytuację gospodarczą na rok 1914.
    Niepewna sytuacja na arenie międzynarodowej powodowała, że zakłady pracy bardzo ograniczały produkcje. Z powodu słabego popytu na towary tkackie i utrudnionego dostępu do kredytu kilka firm tkackich popadło z tego powodu w niewypłacalność. Większość fabryk tkackich skróciła tydzień roboczy z sześciu na pięć, cztery a nawet na trzy dni, co zmniejszyło poważnie zarobki mas robotniczych. Kupcy, zwłaszcza miejscowi uskarżali się ogólnie na bardzo osłabiony ruch handlowy.  W tych okolicznościach Bielscy kupcy spotkali się na naradzie i zaproponowali, aby zamykać sklepy o godzinie 7. To jednak uznano za przedwczesne i wszystko zostało po staremu.