Kto był kim i kiedy? Schematyzm nr 4 (1907)

Lista strat mieszkańców powiatu bielskiego cz. 9

1915

Czechowice i Dziedzice:
Bek Franciszek, (brak), ErsRes., IR nr 100, 7. komp. W niewoli, Charków, Rosja.
Bombas Franciszek, (1887), Jäg., FJB nr 21, 6. komp. Chory na tyfus w szpitalu w Dębicy.
Borgiel Grzegorz, (1882), ErsRes., k.k.LIR nr 31, 2. komp. W niewoli.
Binda Franciszek, (1889), Zugsf., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Zginął 16.07.1915.
Czernek Max, (1873), Gefr., k.k.LstKmdo. nr 16. Chory w szpitalu w Freudenthal.
Czotka Karol, (1894), Inft., IR nr 93, 13. komp. Zginął 9.06.1915.
Gazda Józef, (1895), Inft., k.k.LIR nr 31, 12. komp. Zginął 19.05.1915.
Glupi Gustaw, (1887), ErsRes., k.k.LIR nr 31, 1.komp. Zginął 20.11.1914.
Gola Andrzej, (1889), Inft., k.k.LIRnr 31, 2. komp. Ranny w szpitalu w Feldkrich.
Gola Franciszek, (1879), Inft., IR nr 1, 4. komp. Zmarł 27.07.1915 roku. Pochowany na cmentarzu Hl. Kreuz, grób nr 36/81.
Gola Franciszek, (1888), Inft., IR nr 100, 11. komp. Zginął 12.10.1915.
Gorol Józef, (1890), Zugsf., IR nr 100, 10. komp. Ranny.
Grygierczyk Antoni, (brak), ErsResJäg., FJB nr 5, W niewoli, Innokentiewskia, Rosja.
Grgierczyk Adolf, (1888), Inft., IR nr 100, MAG, II, Ranny.
Grygierczyk Franciszek, (1893), Inft., IR nr 100, 3. komp. Ranny.
Grygierczyk Józef, (1876), Inft., k.kLIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Grygierczyk Józef, (1883), ErsRes, k.k. LIR. Nr. 31, 1. Komp. Ranny.
Grygierczyk Paweł, (1896), Inft., IR nr 100, 3. komp. Ranny.
Fazon Ferdynand, (1892), Inft., IR nr 100, 1. komp, Ranny.
Feilhauer Józef, (1890), Drag., DR nr 12, 2 esk., W niewoli. Pietropawłosk, Rosja.
Feilhauer Józef, (1892), Inft., IR nr 100, 10. komp. Zginął 23-26.10.1914. Jak się okazuję informacje były nieścisłe. W kolejnym komunikacie sprostowano, że trafił on do niewoli i przebywa w Jelez, gubernia Orel, Rosja.
Feltscher Zygmunt, (1892), Inft., IR nr 13, BahnhKmdo. Chory w szpitalu w Wieliczce.
Fuson Antoni, (1882), Vorm., FKR nr 2, zmarł na tyfus 27.02.1915 roku i został pochowany na cmentarzu w Nowym Sączu nr kwatery 2/6.
Hlawka Józef, (1879), Inft., k.k.LIR nr 9, 6. komp. W niewoli.
Janusz Stanisław, (1878), Inft., k.k.LIR nr 31, 6. komp. Ranny.
Jurczik Izydor, ( 1895), Inft., k.k.LIR nr 31, 7. komp. W niewoli.
Jurczyk Ferdynand, (1880), Zugsf., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Komraus Franciszek, (1882), Inft., k.k.LIR nr 31, 10 komp. Ranny.
Kozik Jan, (1889), Inft., IR nr 100, 11. komp. Ranny.
Kozik Ludwig, (brak), ErsRes., k.k.LIR nr 31, 5. komp. W niewoli.
Kubica Jan, (1896), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny.
Kucharik Alojzy, (1895), Jäg., FJB nr 14, 3. komp. Chory w szpitalu w Linz.
Kurczyk Jan, (1880), Jäg., FJB nr 16, 2. komp. Ranny.
Kurczyk Franciszek, (1883), Jäg., FJB nr 5, 4. komp. Ranny.
Maciej Franciszek, (1891), Inft. IR. nr 100, 13.komp. Ranny przebywa w szpitalu w Theresienstadt. Ponownie ranny w marcu 1915 roku.  Kolejny raz w sierpniu.
Milik Franciszek, (1886), Jäg., FJB nr 5, 2. komp. Ranny.
Mizera Antoni, (1890), Inft., IR nr 100, 1. komp. Ranny.
Moś Jan, (1886), Inft., k.k.LIR nr 31, 3. komp. Zginął 1-2.05.1915.
Mos Franciszek, Inft., IR nr 100, 10. komp. Ranny w szpitalu w Pradze.
Tomaszek Józef, (1893), OffDiener, szpital w Wadowicach, chory w szpitalu w Białej.
Ovecka Rudolf, (brak), Zugsf. TitFeldw., IR nr 93, StabsAbt., Zginął 13.08.1915.
Paszek Andrzej, (1880), Inft., k.k.LIR nr 32, 8. komp. Ranny.
Paschek Franciszek, (1891), Inft., k.k.LIR nr 31, 8. komp. W niewoli.
Pustelnik Antoni, (1891), Inft., k.k.LIR nr 31, 3. komp. W niewoli.
Skyba Rudolf, (1890), Inft., k.k.LIR nr 15, 9. komp. Ranny.
Sladek Józef, (1883), Inft., k.k.LIR nr 31, 5. komp. Ranny.
Spacek Jan, (1875), Inft., k.k.LIR nr 31, 6. komp. Ranny.
Szary Jan, (1893), Inft., k.k.LIR nr 31, 8. komp. W niewoli.
Szweda Franciszek, (1894), Inft., k.k.LIR nr 31, 6. komp. Zginął 6-7. 05.1915.
Wamposzyc Józef, (1895), Inft., k.k.LIR 31, 12. komp. Ranny.
Wróbel Karol, (1893), Inft., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Zuber Ferdynand, (1892), ResInft., IR nr 100, 12. komp. Ranny.

Dankowice:
Adamaszek Franciszek, (1886), Inft., IR nr 56, 11. komp. W niewoli.
Adamowicz Józef, (1892), Zugsf., IR nr 56, 10. komp. Ranny.
Bieronski Martin, (1873), Inft., LIR nr 16, 2. komp. Ranny w szpitalu w Krakowie. Pojawia się też ta osoba urodzona w 1894 w szpitalu w Opawie.
Bieroński Stanisław, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 13. komp. Ranny.
Bubak Jan, (1888) Inft., IR nr 56, 1. komp. Ranny.
Ciupka Józef, (1891), Inft., IR nr 56, 1. komp. Ranny.
Ciurlak Józef, (1888), Inft., IR nr 56, 5. komp. W niewoli.
Czekaj Jan, (1876), Inft., EisenSichAbt. nr 105. Chory w szpitalu w Krakowie.
Czulak Józef, (1890), Gefr., IR nr 56, 14. komp. Ranny.
Cwiertnia Jan,(brak), Zugsf., k.k.LIR nr 33, 3. komp. Zginął 14.11.1915.
Drewniak Józef, (1887), Gefr., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Hoder Józef, (1881), Kan., Schw. HD nr 8, 2. batt. Chory na tyfus w szpitalu w Ofutak.
Hoder Stanisław, (1888), Jäg., FJB nr 5. W niewoli.
Iskra Antoni, (1893), Inft., IR nr 56, 4. komp. Zginął 5.05.1915.
Kajosz Jakób, (1888), Inft., k.k.LIR nr 31, 5. komp. W niewoli.
Koniorczyk Michał, (1887), IR nr 56, 2. komp. Ranny. Zginął 16.05. 1915.
Kozioł Józef, (1891), Inft., IR 56, 5. komp. Ranny.
Marcińczyk Antoni, (1895), Inft., IR nr 56, 6. komp. W niewoli.
Marcińczyk Franciszek, (1893), Inft., k.k.LIR nr 31, 12. komp. Ranny w szpitalu w Spitz-Wösendorf.
Marcińczyk Józef, (1874), Inft., k.k.LIR nr 16. W niewoli, Barnaul, Gubernia Tonska, Rosja.
Pucka Józef, (1895), Inft., k.k.LIR nr 16, 8. komp. Ranny.
Staszek Rudolf, (1894), Gefr., k.k.LIR nr 31, 7. komp. W niewoli.
Stawowczyk Józef, (1883), Zugsf., IR nr 56, 16. komp. Zginął 2.05.1915 lub 5.05.1915.
Stawowczyk Józef, (1885), ErsRes., IR nr 56, 3. komp. Ranny.

Godziszka:
Cader Paweł, (1895) Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Cymbala Józef, (1890), Inft., IR nr 56, 13. komp. Ranny.
Czader Michał, (1883), Inft., IR nr 56, 16. komp. Ranny.
Dypczak Józef, (1895), Inft., IR nr 56, 8. komp. Ranny.
Frysz Jan, (1895), Inft., IR nr 100, 16. komp. Ranny.
Gluza Michał, (brak), Gerf., k.k.LIR nr 31, 3. komp. Ranny.
Januła Jakub, (1891) Gefr. IR Nr. 56, 14. Komp. Ranny.
Janula Michał, (1887)Infr. IR Nr. 56, 15. Komp. Ranny.
Kosiarz Alojzy, (1892), Inft., IR nr 56, MAG. IV. Ranny.
Kubica Stefan, (1890), Gefr., IR nr 56, 1.komp. W niewoli.
Laszczak Michał, (1891), Inft., IR nr 56, MGA I, Ranny.
Mędrzak Józef, (1890), Gefr. IR nr 56, 9. komp. Ranny.
Świerczek Andrzej, (1895), Inft., k.kLIR nr 31, 5. komp. Ranny.

Grodziec:
Gruszka Ignazy, (1881), Inft., IR nr 100, 2. komp. Ranny.

Selma Kurz Słowik z Bielska i Białej cz. 32.

A kiedy przyjdą podpalić twój dom,
czyli gdy grzmią armaty, muzy milczą...

 Wakacje roku 1914 Selma spędziła z córką, gdyż prof. Halban nie mógł się wyrwać z pracy. Była w Baden i czytała książkę, gdy dotarła do niej informacja o zamachu w Sarajewie. Była smutna, wszakże nie przewidywała, że ta tragedia przerodzi się w wielką pożogę wojenną. Jednak, co ciekawe, opera obroniła się przed meandrami wojny. Jesienią 1914 roku ograniczono liczbę spektakli i obniżono ceny biletów, by od 1915 roku wrócić do normalnej częstotliwości widowisk, a równocześnie znacznie podniesiono ceny biletów. Paradoks ten spowodowany był tym, że z przedstawień operowych korzystała elita, którą trudno było zobaczyć w mundurze, chyba że na paradzie. Ponadto, gdy większość ludzi biedniała, byli i tacy, którzy na wojnie dorobili się fortuny! Zabroniono jedynie wystawiania spektakli, których twórcy byli przedstawicielami państw walczących z c.k. Austrią. W tym czasie Selma bardzo angażuje się w akcje charytatywne na rzecz uchodźców czy też Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca.

Jednak dla Selmy najważniejszym wydarzeniem 1915 roku były narodziny syna Georga, który przyszedł na świat 14 lipca. Po porodzie szybko wraca na scenę, a jej występy najlepiej podsumował „Der Morgen”, pisząc: Koncert Selmy Kurz. Zawsze ten sam obraz: świąteczny duży hol, koraliki, diamenty i dziesięć tysięcy zachwyconych gości, którzy wierzą, że warto wydać każdą ilość pieniędzy, aby usłyszeć słynne długie tryle, które wykonuje pani Kurz.
Podczas wojny śpiewaczka bierze udział w koncertach patriotycznych, jest również główną atrakcją na koncercie urodzinowym cesarza Niemiec.
Nawet działania wojenne nie spowodowały rozejmu pomiędzy gwiazdą opery a dyrektorem. Tym razem dyrektor postanowił nadwątlić jej wizerunek w oczach opinii publicznej kolejnym konfliktem o pieniądze. Chciał, by ze względu na wojnę artystka zrezygnowała z części wynagrodzenia, bowiem nie godzi się zarabiać 100 koron za 28 minut śpiewu, podczas gdy ludzie cierpią biedę! Apel był pewnie i uzasadniony, ale trochę nieszczery, albowiem gdyby dyrektor tak był wrażliwy społecznie, to powinien w pierwszej kolejności ograniczyć... własne uposażenie, a później zaglądać innym do kieszeni. Tym bardziej że sztuki z udziałem Selmy przynosiły bajeczne zyski. Z tego powodu niedogodności wojny były jakby obok niej, bo przecież monarchia trwała. Jednak pierwsze symptomy, że idzie nowe, pojawiły się dość szybko i nieoczekiwanie.

21 listopada 1916 roku umiera cesarz Franciszek Józef, a wraz z nim stary świat. Jego następca, Karol, szybko i nieoczekiwanie dokonuje wielu zmian, w prawie każdej dziedzinie życia. W ramach żałoby nakazał zamknąć operę do 2 stycznia 1917 roku, a chwilę później zasłużonych działaczy kultury odesłał na... emeryturę. Selma nawet nie przypuszczała, że to dopiero wstęp do wielkich zmian w jej życiu. Jednak na razie wszystko wyglądało dobrze. Profesor Josef Halban został von Halbanem.

Nowego szlachcica doceniono nie za to, że był mężem sławnej żony, ale za wkład w rozwój medycyny, podkreślając, że ma 150 publikacji naukowych. Ona zaś pojechała na wielkie tournée do Turcji. Koncertowała tam i zwiedzała orientalny kraj przez trzy tygodnie. Prasa opisywała, jak luksusowo podjął ją sułtan, dla którego dała prywatny koncert w haremie. Śpiewaczka otrzymała nie tylko bajeczne wynagrodzenie, ale również drogocenny dywan. Publiczność zazdrościła jej takiego życia. Irytowało co prawda to, że za noc żąda 2800 koron, ale równocześnie była podziwiana za liczne koncerty charytatywne. Ot, takie prawo primadonny! Ona zaś nie zwalniała tempa. Dobroczynnie występowała z Wandą Landowską, zbierała owacje na stojąco w Berlinie.