piątek, 30 listopada 2018

Lista strat mieszkańców powiatu bielskiego cz. 11

Rok 1915

Kalna:
Kosarz Karol, (1882, Inft., IR nr 56, 14. komp. Zginął 22.10.1914.
Kubica Michał, (1895), Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Pietraszko Anastazy, (1884), Inft., IR nr 56, 1 komp. Zginął 23.11.1914.
Sanetra Jan, (1892), Inft. IR nr 56, 14. komp. Ranny.
Stetz Aleksander, (1888), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Ranny.
Stec Jan, (1887), Inft.,, IR nr 56, 10. komp. Zginął 21.03.1915.
Urbański Rudolf, (1887), Inft., IR nr 56, 2. komp. W niewoli.

Kaniów:
Dolniak Franciszek, (1888), Inft., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Glab Antoni (1885), ErsRes., k.k.LIR nr 31, 5. komp. Ranny.
Jaszek Jan, (brak), Inft., k.k.LIR nr 31, 11. komp. Zginął 2-10.05.1915.
Olek Antoni, (1888), Inft., k.k.LIR nr 31, 13. komp. Ranny.
Olek Antoni, (1894), Inft., k.k.LIR nr 31, 14. komp. Zginął 29.07.1915.
Olek Jan, (1881), Inft., IR nr 56, 13. komp. Ranny.
Staszek Rudolf, (1894), Gefr., k.k.LIR nr 31,7. komp. W niewoli. Zapis Kanów, Dankowice.
Szczepaniak Franciszek, (1894), Inft., k.k.LIR NR 31, 13. komp. Ranny.
Waloszczyk Jan, (1893), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny. Ponownie ranny w śierpniu.
Zborek Tomasz, (1874), Inft., k.k.LIR nr 32, 3. komp. Ranny.

Kobiernice:
Bascik Józef, (brak), Gefr. IR nr 56, Chory w szpitalu w Bielsku.
Bascik Wincenty, (1885), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Ranny.
Drabek Feliks, (1889), Inft., k.k.LIR nr 31, 7. komp. Ranny.
Drabek Ludwig, (1896), Inft., IR nr 56, 1. komp. Ranny.
Fican Jan, (1895), LstInft., IR nr 56, w niewoli Rosja.
Gilek Franciszek, (1879), Inft., IR nr 56, 14. komp. Ranny.
Gmiłka Józef, (1893), Inft., IR nr 56, 15. komp. Ranny.
Gniłku Teofil, (brak), Inft., IR nr 56, 15. komp. Zmarł 2.05.1915. Pochowany na cmentarzu w Luzna.
Gniełka Józef, (1893), Inft., IR nr 56, 15. komp. Ranny.
Gniła Franciszek, (1891), Inft., IR nr 56, 13. komp. Zginął 15.12.1914.
Gniłka Franciszek, (1891), Inft., IR nr 56, 15. komp. Ranny.
Gniłka Franciszek, (1892), Inft., IR nr 56, 16 komp. Ranny.
Goc Władysław, (1891), Korp., IR nr 56, 8. komp. Ranny.
Kocur jan, (1889), Korp., IR nr 56, 16. komp. Ranny.
Kotlarczyk Stanisław, Inft., IR nr 56, 4. komp. Ranny.
Kryska Martin, (1885), Inft., k.k.LIR nr 16, 9. komp. Ranny.
Koczonkiewicz (brak), (1888), Inft., IR nr 56, 5. komp. Ranny.
Kolek Walenty, (1888), ErsRes., IR nr 56, w niewoli, Petropawlowski, Rosja.
Kubiczek Jan, (1871), Inft., k.k.LIR nr 32, 2. komp. Zginał 19.05.1915.
Mika Tomasz, (1888), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Ranny.
Pawiński Jan, (brak), Inft., IR nr 56, Zginął 25.10.1914.
Pilarski Józef, (1895), Inft., IR nr 56, 9. komp. Zginął 9.03.1915 .
Romik Jan, (brak) Inft., IR nr 92, 19. komp. Chory w szpitalu w Wiedniu.
Stala Jan, (1893), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny.
Stafa Jan, (1893), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny.
Stafa Antoni, (brak), Inft., IR nr 56, 3.komp. Chory w szpitalu w Krakowie.
Szencer Jakub, (1896), Inft., IR nr 56, 7. komp. Ranny.
Szlager Wincent, (1887), Inft., k.kLIR nr 31, 9. komp. Ranny w szpitalu w Wiedniu.
Slagor Franciszek, (brak), Inft., k.k.LIR nr 17, 1. komp. Chory w szpitalu w Jägerndorf.
Talarek Andrzej, (brak) Inft., IR nr 56, 3/6. komp. Zmarł 7.05.1915 pochowany na cmentarzu w Grzybów.
Witkowski Batolomeusz, (1881), Inft., k.k.LIR nr 31, 7. komp. W niewoli.
Witkowski Franciszek, (1895), Inft., IR nr 56, 3. komp. Zginął 8.05.1915.

Kozy:
Balczyk Karol, (1880), Inft., k.k.LIR nr 17, 1. komp. Ranny w szpitalu w Sternberg.

Banet Andrzej, (1887), Inft., IR nr 56, 1. komp. Ranny.
Baszik Leopold, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 11. komp. Zginął 17.07.1915.
Bieroński Leon, (1892), Inft., IR nr 56, 8. komp. Ranny.
Blachura Wojciech, (brak), ErsRes., k.k.LIR nr 31, 4. komp. Ranny.
Budny Wincenty, (1894), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny w szpitalu w Kremsier.
Byrski Józef, (1886), Inft., IR nr 56, 7. komp. Ranny w szpitalu w Wiedniu.
Dudek Karol, (1889), ErsRes., IR nr 56, 4. komp. Zginął 27-28.04.1914.
Duralczyk Franciszek, (1874), k.k.LIR nr 32, 1. komp. Ranny.
Durajczyk Ignacy, (1875), Inft., k.k.LIR nr 16, 10. komp. Ranny w niewoli w szpitalu w Moskwie, Rosja.
Duźniak Jan, (1895) Inft. IR nr 56, 1. komp. Ranny. Ponownie ranny w październiku.
Duźniak Wincenty, (1893), Inft., IR nr 56, 16. komp. Ranny.
Fabia Franciszek, (1886), Inft., IR nr 56, 5. komp. Ranny.
Fabiszkiewicz Bernard, (1883), Korp., k.k.LIR nr 16, 2. komp. Zginął 21-24.11.1914.
Fibinger Adolf, (1888), Gefr. IR nr 56, 10. Komp. Ranny.
Figóra Jan, (1890), Korp. IR nr 56, 13. komp. Ranny.
Goliasz Józef, (1885), Inft., IR nr 56, W niewoli, Barnaul, Gubernia Tomsk, Rosja.
Goliasz Tomasz, (1894), Inft., IR nr 56, MGA, Ranny.
Hałat Edward, (1894), Inft., IR nr 56, 1. komp. Zginął 8.02.1915.
Hałat Ignacy, (1892), Inft., II nr 56, 3. komp. Ranny.
Handzlik Andrzej, (1881), Inft., IR nr 77, 6. komp. Zginął 7.07.1915.
Handzlik Franciszek, (1891), Inft, k.k.LIR nr 31, 11. Komp. Ranny.
Handzlik Jakub, (1880), Inft., k.k.LIR nr 31, 7. komp. Ranny w szpitalu w Olkuszu.
Handzlik Jan, (1886), Inft., IR nr 56, 13. komp. Ranny.
Hankus Józef, (1887), Zugsf., IR nr 56, 3. komp. Ranny.
Hankus Rudolf, (brak), Inft., k.k.LIR nr 18, 4. komp. Zmarł 25.02.1915. Pochowany na cmentarzu w Bartia.
Hejna Józef, (1882), Zugsf., IR nr 56, 12. komp. Ranny.
Honkisz Jan, (1892), Gerf., IR nr 56, 14. komp. Ranny.
Honkisz Ingacy, (1879), Sapp., SappB. nr 1. Ranny w szpitalu w Krakowie.
Honkisz Zygmunt, (1888), Inft., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Hopna Ignacy, (1891), Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Jurzak Franciszek, (1892), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny w szpitalu w Wels.
Jurzak Józef, (1890), Inft., IR nr 56, 3. komp. Zmarł 28.05.1915. Pochowany na cmentarzu w Jarosławiu.
Kamiński Stanisław, (1893), Inft., IR nr 56, 8. komp. Ranny.
Kamiński Rudolf, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Ranny.
Kaspar Karol (1891), Inft., IR nr 56, 13. Ranny.
Kępka Jan, (1893), Inft., IR nr 56, 13. komp. Ranny.
Komendera Szymon, (1875), SanSold. Chory w szpitalu w Krakowie.
Korla Franciszek, (1890), IR nr 56, 14. komp. Ranny. Powtórnie ranny w sierpniu.
Koziołek Ingacy, (1881), Korp., Poln. LegR, nr 3, 10. komp.
Kućka Franciszek, (1890), Inft., IR nr 56, 11. komp. Ranny.
Kucka Karol, (1886), gefr., TitKorp., IR nr 56, 2. komp. W niewoli.
Kućka Roman, (1895), Inft., IR nr 56, 3. komp. Zginął 24.02.1915.
Kwistek Aloizy, (1894), Inft., IR nr 56, 1. kom. Chory w szpitalu w Olomütz.
Laszczak Józef, (1888), Inft., IR nr 56, 8. komp. Zginął 9.03.1915.
Leśniak Andrzej, (1897) Leg. Poln. LegR, nr 2. chory w szpitalu w Nagyszolos.
Lesniak Franciszek, (1890), Leg., Poln., LegR., nr 3, 7. komp. W niewoli, Moskwa, Rosja.
Magacz Stefan, (1893), Inft., TitGefr., IR nr 56, W niewoli, Moskwa, Rosja.
Malarz Albin, (1891), Ul., UR nr 1, W niewoli, Nikolajewsk, Gubernia Sammara, Rosja.
Malarz Karol, (1885), Inft., k.k.LIR nr 31, 7. komp. W niewoli.
Mandzla Antoni, (1895), Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Markowski Wincenty, (1894), Inft., k.k.LIR nr 31, 13. komp. Zginął 1-3. 05.1915.
Mateja Piotr, (1885), Inft., k.k.LIR nr 32, 1. komp. Chory w szpitalu w Olmütz.
Mędrala Józef, (1888), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny.  W szpitalu w Nowym Sączu.
Miodoński Ignacy, (1889), Korp., TitZugsf., IR nr 56, MGA, Ranny.
Mojżeszek Józef, Leg., Poln. Leg, KavR., Chory w szpitalu w Nagyszolos.
Noga Antoni, (1891), Inft., k.k.LIR nr 34, 2. komp. Chory w szpitalu w Krakowie.
Nytz Ignacy, (1894), Inft., k.k.LIR nr 31, 13. komp. Ranny.
Oczko Stefan, (1895), Inft., k.k.LIR nr 33, 2. komp. W niewoli.
Olek Ludwig, (1890), Inft., k.k.LIR nr 31, 7. komp. Ranny.
Ozimina Ignacy, (1887), IR nr 45, 9. komp. Chory w szpitalu w Eperjes.
Owcarz Józef, (1891), Inft., IR nr 56, 1. komp. Ranny.
Pereczko Walenty, (1885), Pion., k.k.LIR nr 31, chory w szpitalu w Krakowie.
Piwko Jan, (1886), Inft., k.k.LIR nr 32, 3. komp. Zginął 3.07.1915.
Pudełko Franciszek, (1888), IR nr 56, 10. komp. Ranny.
Rozmus Szymon, (1895), Inft., k.k.LIR nr 32, 9. komp. Ranny.
Sioło Stanisław, (1896), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny.
Skoczylas Józef, (1893), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny w szpitalu w Kremsier. Zginął 28.05.1915.
Skoczylas Michał, (1892), UL., k.k.LUR nr 4, 2. esk. W niewoli, Bijsk, Gubernia Tomsk, Rosja.
Skoczylas Szymon, (1894), Leg., Poln. LegR., nr 3. Chory w szpitalu w Negyszollos.
Skrudlik Jan, (1886) Inft., k.k.LIR nr 31, 7. komp. W niewoli.
Skrudlik Jan, (1894), Inft., IR nr 56, 15. komp. Chory w szpitalu w Białej.
Skrudlik Michał, (1889), ResZugsf., k.k.LIR nr 31, 12. komp. Zginął 6-7. 05. 1915.
Soblik Józef, (1890), Inft., k.k.LIR nr 31, 8. komp. Ranny.
Solczykiewicz Władysław, (1891), Inft., IR nr 56, 8. komp. Ranny.
Sołczykiewicz Stanisław, (1891), Korp., IR nr 56, 9. komp. Ranny. Ranny w szpitalu w Tarnowie. Kolejny raz ranny w październiku.
Sroda Ignacy, (1886), Inft., k.k.LIR nr 31, 10. komp. Zginął 3.09.1915.
Stafa Adolf, (1889), LstInft., TitGefr., nr 89, 7. komp. Ranny.
Stafiński Józef, (1894), Inft., IR nr 56, 6. komp. Ranny.
Stwora Franciszek, (1878), Inft., k.k.LIR nr 17, 8. komp. Chory w szpitalu w Kesmark.
Stwora Wincenty, (1891), Inft., k.k.LIR nr 31, Ranny.
Susek Ignacy, (1879), ErsRes., IR nr 56, W niewoli, Moskwa, Rosja. W lipcu poinformowano, że przeniesiono go do Rjasen.
Szymik Tomasz, (1880), Inft., IR nr 45, 7. komp. Zginął 20.07.1915.
Tomalik Tomasz, (1893), Inft., IR nr 56, 15. Ranny w szpitalu w Saaz. Powtórnie ranny w marcu.
Trebla Szymon, (1873), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Ranny.
Urbanowski Walenty, (1888), Inft., nr 56, 2. komp. Ranny. W niewoli .
Walorski Jan, (1892), Inft., IR nr 56, 8. komp. Ranny.
Więcik Szymon, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Ranna.
Wróbel Jan, (1891), Inft., IR nr 56, 11. komp. Ranny.
Zeman Krystian, (1884), Kan., FstAR. nr 2, 3. batt. Chory w Krakowie.
Zemanek Jóżef, (1875), Inft., k.k.LIR nr 16, W niewoli, Barnaul, Gubernia Tomsk, Rosja.
Zacny Józef, (1896), Inft., IR nr 56, 3. komp. Ranny.
Zieliński Franciszek, Inft., k.k.LIR nr 31, 6. komp. Zginął 23.08.1915.
Zuber Józef, (1884), Kutscher, Mobiles ResSpit. nr 5/4. Chory w szpitalu.

środa, 28 listopada 2018

Selma Kurz Słowik z Bielska i Białej cz. 34.



Amerykański sen,
czyli zderzenie rzeczywistości z wyobrażeniami

Rok 1920 upływał jej spokojnie, a może za spokojnie. Mało ciekawych ról i propozycji koncertowych sprawiało, że nie czuła się dobrze. Wtedy do drzwi artystki zapukał wysłannik Giulia Gattiego z propozycją wyjazdu do USA. Zaskoczona i podekscytowana zaczęła snuć amerykańskie plany. Tym bardziej, że w obecnej chwili w mieście nad pięknym modrym Dunajem nie czuła się potrzebna. Miała nad czym myśleć, gdyż kraj za wielką wodą upominał się o nią od dawna. Pierwszy raz kusił ją 5 czerwca 1896 roku, gdy młoda artystka koncertowała w stolicy Niemiec. Tam wypatrzył ją Walter Damrosch, amerykański muzyk, łowca talentów, i zaproponował karierę w USA. Oferta była bajeczna i myśl o niej stała się odskocznią w trudnych chwilach, a czasami kartą przetargową, gdy chodziło o gaże.
Tak było na przykład w 1903 roku. Wystarczyło tylko, że prasa napisała, iż łowcy głów zainteresowani są Selmą, a jej wymagania finansowe natychmiast zostały spełnione. Umowa została przedłużona. Po skończonym sezonie dyrekcja Opery Wiedeńskiej nie chciała przystać na jej warunki finansowe i jesienią artystka śpiewała przed publicznością w Londynie. Lubiła tę publiczność przede wszystkim za to, że „ jest stała w uczuciach”. Jeżeli kogoś zaakceptuje, to wiernie trwa przy nim. Nie zerwała całkowicie z Wiedniem, gdyż występowała tam w kilku przedstawieniach. Jednak jej stałe miejsce pracy było nad Tamizą. Rok 1904 i 1905 spędziła głównie w Londynie. Tam również spotkała Heinricha Conrieda, który zaprosił ją do Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Prasa natychmiast podchwyciła ten motyw i poinformowała, że na wiosnę przyszłego roku jedzie ona do USA. Efektem ubocznym propozycji był dobry angaż w Wiedniu. Zanim jednak tam pojechała, wystąpiła przed samą królową, co w Wielkiej Brytanii uczynić mogą tylko wybrani i najlepsi. Jak łatwo się domyślić, odniosła sukces.
 Właściwie cały rok 1907 i 1908 opinia publiczna żyła informacjami o jej planach wyjazdowych. Były one jednak trudne do zrealizowania, gdyż cały czas panna Kurz miała kontrakt z Operą Wiedeńską. Aby pogodzić oba światy, konstruowano umowę na pięciomiesięczne gościnne występy w USA pomiędzy sezonami. Sprawy zaczęły się komplikować, gdy pojawiły się kwoty. Kiedy Wiedeń oferował jej 44 tysiące koron, to Ameryka kusiła kwotą w przeliczeniu na korony pół miliona!!! W pierwszym roku proponowano jej za występ 1000 dolarów, w drugim 1250, a w trzecim 1500 dolarów. Jednak aby tak się stało, jej pracodawca musiał się na to zgodzić. Kiedy prasa zaczęła już spekulować, kto ją zastąpi, pojawiały się ciągle nowe kwestie. Tymczasem publiczność licytowała się o bilety na jej przedstawienia, gdyż następna taka okazja mogła się trafić nawet za trzy lata.
Gdy wszystko wskazywało na to, że sprawa wyjazdu jest na ostatniej prostej, nastąpił zwrot akcji. Rada Opery stroiła fochy, plan występów za oceanem nie był gotowy. W tych okolicznościach równanie z tyloma niewiadomymi stało się nie do rozwiązania i sprawę wyjazdu odłożono na inny czas. W 1909 roku jej kolega Leo Slezak podpisał umowę dotyczącą wyjazdu. Selma natomiast po raz kolejny zerwała negocjacje. Podobnie w 1910 roku strony nie doszły do porozumienia. Jednak w tym wypadku na przeszkodzie w negocjacjach stanęła miłość do Josefa Halbana. Wprawdzie małżonkowie ogłosili, że chcą udać się razem do USA w roku 1912, a profesor Halban będzie zapoznawał się z tamtejszym rozwojem medycyny. Jednak te plany zweryfikowała natura, gdyż nasza artystka urodziła córkę. To zmieniło jej priorytety. Sama w jednym z wywiadów tłumaczyła, że dawno już wyjechałaby do Ameryki, która wciąż się o nią upomina, ale ze względów rodzinnych nie jest to możliwe. Jej córeczka jest malutka, a mąż ma zobowiązania zawodowe. Zatem: Ameryka musi poczekać!.
Nawet nie przypuszczała, że USA będą musiały czekać jeszcze 10 lat, aby ją poznać. Pierwsza wojna światowa zmieniła obraz Europy, a świat Selmy związany z cesarstwem runął. Ponadto w nowej republikańskiej rzeczywistości nie mogła się odnaleźć, dlatego gdy w 1920 roku zgłosił się do niej niejaki Bartnik, który reprezentował znanego jej Giulia Gattiego-Casazza, dyrektora generalnego Metropolitan Opera w Nowym Jorku, właściwie nie negocjuje, tylko w ciemno zgadza się na wyjazd.

Ameryko oto jestem,
czyli lepiej spróbować, niż żałować


5 grudnia jedzie do Paryża, a później płynie przez Atlantyk. Rejs był dla niej prawdziwą mordęgą. Choroba morska dała jej się tak we znaki, że już na lądzie kilkanaście dni po podróży regularnie budziła się w środku nocy z nudnościami. Nowy Jork zrobił na niej wrażenie. Drapacze chmur i ogromny ruch sprawiały, że Wiedeń zdawał się sennym miasteczkiem. Święta Bożego Narodzenia spędziła razem ze swoim bratem Mano, któremu zresztą sama pomogła wyjechać, gdy pracowała jeszcze we Frankfurcie. Po aklimatyzacji 7 stycznia 1921 roku dała udany mały koncert. Jednak prawdziwe wyzwanie przyszło 10 stycznia, kiedy to odbył się jej oficjalny debiut.
Na scenie Metropolitan Opera w Nowym Jorku gwiazda poczuła się niezwykle mała i niepewna, gdyż prób z orkiestrą było niewiele, a jej legendarna trema dawała mocno znać o sobie. Orkiestra zagrała wstęp, a primadonna stanęła oko w oko z widzami w liczbie 1700 i zaczęła śpiewać. Jej głos popłynął i znowu sprawił, że publiczność była zachwycona. Gdy jednak skończyła, stało się coś dziwnego. Oto część publiczności biła brawo, a spora grupa gwizdała! To było okropne uczucie, Selma zbiegła ze sceny przekonana o klęsce. Na szczęście równie szybko wróciła na nią, gdy wytłumaczono jej, że w USA owacje na stojąco połączone z gwizdami oznaczają triumf!!!
Dobre recenzje i fantastyczne przyjęcie przez publiczność zapowiadały podbój Ameryki. Tymczasem, jak się okazało, jej agent Bartnik nie dogadał szczegółów technicznych z dyrektorem Metropolitan. Liczba koncertów i wpływy z nich nadal były mgliste. Dodatkowo śpiewaczka, będąc perfekcjonistką, zażądała dużej liczby prób z orkiestrą, czego tutaj się nie stosowało. To wydłużało i podrażało znacznie proces przygotowania do występu. Nie bez znaczenia był też fakt, że gwiazda licząca 46 lat tęskniła za domem, dziećmi i mężem, a także ciągle powtarzała, że powinna tu przyjechać co najmniej 10 lat wcześniej.
Ostatecznie 18 lutego 1921 roku dopięto umowę. Określono w niej, że wystąpi ona 25 razy do stycznia 1922 roku i że za każdym razem otrzyma po 1000 $. Jej ważniejsze występy odnotowuje europejska prasa. Szczególnie w niemieckich sztukach, jak np. „Die tote Stadt” Wagnera. Chociaż Ameryka nie była dla niej nieprzyjemna, to jej serce ciągle było w Wiedniu. Najlepiej świadczy o tym specjalna darowizna, którą zorganizowała dla tamtejszych dzieci. Mając w pamięci wielkie trudności, jakich doświadczała Austria po przegranej wojnie, załatwiła wsparcie amerykańskiego Czerwonego Krzyża. Biedne dzieci z Wiednia otrzymały 50 tys. koron i 200 kg mięsa.
W tym samym czasie, gdy opera z Chicago rozpoczęła wstępne rozmowy o przejściu w następnym sezonie do niej, a Metropolitan Opera uzgadniała nowy kontrakt, artystka postanowiła zakończyć przed czasem amerykańską eskapadę. Umowę rozwiązano za porozumieniem stron, tak że już w listopadzie 1921 roku zawitała do Wiednia. Tam zaś tłumy wykupywały bilety na jej koncerty po powrocie. Dochód z pierwszego sięgnął 4 milionów koron! Trzeba pamiętać, że powojenna inflacja zmieniła wartość korony, jednak to w niczym nie umniejsza tego sukcesu, o którym rozpisywały się gazety.

poniedziałek, 26 listopada 2018

Lista strat mieszkańców powiatu bielskiego cz. 10

Rok 1915

Hecznarowice:
Bizon Antoni, (1889) Inft., k.k.LIR nr 17, 2. komp. Ranny w szpitalu w Krakowie.
Gara Franciszek, (1884), Gefr., k.k.LIR nr 31, 12. komp. Ranny.
Gasidło Franciszek, (1881), Inft., k.k.LIR nr 31, 2. komp. W niewoli .
Mleczko Franciszek, (1896), Inft. IR 56, 2. komp. Zginął 8.06.1915.
Suski Jan, (1895), Inft., IR nr 20, 13. komp. Zginął 29-30.06.1915.

Iłownica:
Hrynik Andrzej, (1877), TitGefr., SappB. nr 1, 2. komp. Chory w szpitalu w Krakowie.
Mencnarowski Andrzej, (1894), Inft., IR nr 100, 10. komp. Ranny.
Sojka Grzegorz, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 14. komp. Ranny.

Janowice:
Adamaszek Franciszek, (1892), ), Infr. IR Nr. 56, 13. Komp. Ranny.
Góra Jan, (1880), Korp., k.k.LIR nr 16, w niewoli, Rosja.
Góra Piotr, (1875), Inft., k.k.LIR nr 32, 8. komp. Ranny.
Fejdych Antoni, (1887), Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Kamiński Piotr, (1890), Komp.Horn., IR nr 56, 3. komp. Ranny . Dostał się do niewoli, Charków, Rosja.
Kleciak Teofi, (1890), Inft., k.k.LIR nr 31, 3. komp. Ranny.
Kokesch Karol, (1888), Korp., TitZugsf., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Kozak Józef, (1890), Inft., k.k.LIR nr 19, 3. komp. Ranny.
Kubik Franciszek, (1876), Inft., IR nr 56, 8. komp. Ranny.
Kyrcz Antoni, (brak), Inft., k.kLIR nr 31, 14. komp.
Olek Antoni, (1889), Inft., k.k.LIR nr 31, 7. komp. W niewoli.
Olek Stanisław, (brak), Inft., IR nr 56, 4. komp. Ranny.
Owczarz Jan, (1882), Korp., TitZugsf., IR nr 56, 4. komp. Ranny.
Owczarz Kazimierz, (1893), Inft., IR 56, W niewoli, Woronesch, Rosja.
Pokładnik Jan, (1887), ResInft., IR nr 100, 6. komp. Zmarł 12.03.1915 i został pochowany na cmentarzu w NIS w Serbi.
Stopa Jan, (1886), Zugsf., IR nr 56, 6. komp. Ranny.
Stopa Józef, (1886), ErsRes., IR nr 56, 12. komp. Ranny.
Stopa Józef, (1883), Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Niemczyk Franciszek, (1874), Inft., k.kLIR, nr 16, W niewoli, Rosja.
Niemczyk Rudolf, (1896), Inft., IR nr 56, 6. komp. Ranny.
Wozniak Franciszek, (1888), Feldw., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Wróbel Michał, (1880), Inft., IR nr 20, 4. komp. Ranny.

Jasienica:
Bathelt Jan, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 4. komp. Ranny.
Biena Rudolf, (1884), Inft., k.k.LIR nr 15, 10. komp. Ranny.
Błachut Karol, (1893), Inft., IR nr 93, 4. komp. Ranny.
Burian Franciszek, (1889), Jäg., FJB nr 5, 4. komp. Ranny.
Cmock Jan, (brak), Korp., k.k.LIR nr 31, 3. komp. Ranny.
Czulok Józef, (1891), Inft., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Dulawa Józef, (1892), Inft., IR nr 100, 16. komp. Ranny.
Endroch Józef, (1882), Intf., IR nr 100, Ranny.
Gansel Jan, (1888), Inft., IR nr 100, 9. komp. Ranny.
Handzlik Józef, (1886), ResJäg., FJB nr 5. 3. komp. Ranny.
Hess Jan, (1886), Inft., k.k.LIR nr 31, 5. komp. Ranny.
Janker Grzegorz, (1886), Jäg., FJB nr 5, 1. komp. Ranny.
Keswon Paweł, (1893), Inft., IR nr 100, 3. komp.
Kleber Jan, (1892), Inft., IR nr 93, 13. komp. Zginał 9.06.1915.
Kloda Franciszek, (1889), Inft., k.k.LIR nr 31, 5. komp. Zginął 3.09.1915.
Kukla Jan, (1887), Zugsf., k.k.LIR nr 31, W niewoli, Tomsk, Rosja.
Kukla Paweł, (1889), Inft., k.k.LIR nr 31, 2. komp. Ranny.
Kóbiela Jan, (188(), Inft., IR nr 100, 13. komp. W niewoli, Petropawłowski, Rosja.
König Jan, (1892), Inft., IR nr 93, 10. komp. Ranny.
König Grzegorz, (1888), Jäg., FJB nr 16, 1. komp. Ranny.
König Grzegorz, (1888), Gefr., IR nr 100, 1. komp. Ranny.
König Paweł, (1896), Inft., IR nr 100, 5. komp. Zginął 14.09.1915.
Lorek Adam, (1890), Inft., IR nr 100, 4. komp. Ranny.
Lorek Paweł, (1888), Inft., IR nr 100, MAG IV, Ranny.
Macura Grzegorz, (1883), Inft., k.k.LIR nr 31, W niewoli, Petropawłowsk, Rosja.
Madzia Franciszek, (1880), Jäg., FJB nr 16, 4. komp. Ranny.
Malik Jan, (1895), Inft., IR nr 100, 2. komp. Ranny.
Mendrok Andrzej, (1878), Inft., IR nr 93, 14. komp. Ranny.
Mendrok Andrzej, (1897), Inft., IR nr 100, 12. komp. Ranny.
Niesyt Andrzej, (1895) Inft., IR nr 100, 9. komp. Ranny. Po raz kolejny ranny w grudniu.
Niesyt Jan, (1887), Inft., k.k.LIR nr 31, 12. komp. Ranny.
Niesyt Paweł, (1884), ResInft., IR nr 54, 16. komp. W niewoli, Piestschanka, Rosja.
Novak Jan, (1880), Inft., k.kLIR 31, 1. komp. Ranny.
Pierschka Jan, (1887), ErsRes., k.k.LIR nr 31. 12.kom. Ranny 19.11.1914.
Piszczałka Józef, (1886), ResJäg., FJB nr 5, 3. komp. Ranny.
Plinta Karol, (1894), Inft., k.k.LIR nr 31, 1.komp. Ranny.
Sachmerda Karol, (1892), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Ranny.
Sprattek Karol, (1884), Zugsf., k.k.LIR nr 31, 16. komp. Ranny.
Steffek Andrzej, (1882), ErsInft., k.k.LIR nr 31, 4. komp. W niewol, Beresowka, Rosja.
Stekla Jan, (1892), Inft., k.k.LIR nr 31, 4. komp. Zginął 16-18.07.1915.
Waliczek Jan, (1889), Inft., IR nr 100, 2. komp. Ranny 23-25.10.1914.
Wieja Andrzej, (1895), Inft., k.k.LIR nr 31, 2. komp. Ranny.
Wizner Adam, (1895), inft., IR nr 100. 4. komp. Ranny.
Wizner Grzegorz, (1882), Inft., k.k.LIR nr 31, 10.komp. Ranny.

Jaworze:
Bienek Jan, (1884), Inft., TitGefr., IR nr 100, 15. komp. Ranny 22-26.11.1914.
Błahut Andrzej, (1892), Inft., IR nr 100, 3. komp. Ranny.
Błahut Paweł, (1873), Inft., IR nr 93, 10. komp. Ranny.
Brandys Jan, (1879), Inft., IR nr 100, 2. Komp. Ranny.
Brudny Jan, (1882), ErsRes. IR nr 100, 3. komp. Ranny.
Ciosek Grzegorz, (1895), Inft., IR nr 100, 3. komp. Ranny.
Czyż Józef, (1878), Inft., k.k.LIR nr 31, 8. komp. Ranny.
Fiszer Józef, (1896), Inft., IR nr 100, 10. komp. Ranny.
Henrich Franciszek, (1886), Inft., k.k.LIR nr 31, 6. komp. Ranny.
Hermann Andrzej, (1895), Inft., k.k.LIR nr 31, 11. komp. Ranny.
Holomek Michał, (brak), Korp., k.k.LIR nr 31, 11. komp. Zginął 19.11.1914.
Jaworski Józef, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 16. komp. Zginął 22.07.1915.
Kobiela Antoni, (1890), Inft., IR nr 100, MAG I. Ranny.
Kobiela Paweł, (1889), ResJäg., FJB nr 16, 4. komp. W niewoli.
Konieczny Józef, (1886), ErsRes., IR nr 100, 1. komp. Ranny.
Kleinmann Józef, (1891), Inft., IR nr 100, 10. komp. Ranny.
Klieber Paweł, (1882), Inft. IR nr 100, 10. komp. Ranny.
Krehut Andrzej, (1889), Zugsf., IR nr 100, 5. komp. Ranny.
Krut Paweł, (1892), Inft., IR nr 100, 16. komp. Ranny.
Kubala Jan, (1876), Inft., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Kukla Józef, (1893), Inft., IR nr 100, 8. komp. Ranny.
Kuś Paweł, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 10. komp. Ranny.
Kurcins Jan, (1882), Inft., k.k.LIR nr 31, 14. komp. Ranny.
Likasz jan, (1876), Inft., k.k.LIR nr 31, 2. komp. Ranny.
Malis Jan, (1892), Inft., TitGefr., IR nr 100, 12. komp. Ranny.
Mendrok Józef, (1895), Inft., IR nr 100, 9. komp. Ranny.
Pomper Jan, (1890), ErsRes., IR nr 100, 15. komp. W niewoli Petropawłowsk, Rosja.
Pomper Max, (1883), EinjFreiw, Korp., IR nr 100. 12. komp. Ranny.
Postawny Paweł, (1891), Inft., IR nr 100, 10. komp. Ranny. Ponownie ranny.
Primus Józef, (1872) KompTamb., k.k.LIR nr 31, 3. komp. W niewoli.
Prymus Karol, ( 1888), Korp., k.k.LIR nr 31, 5. komp. Ranny.
Ryrich Antoni, (1887), Gefr., TitKorp., IR nr 100, 10. komp. Zginął 23-26.10.1914.
Ryrych Józef, (1895), Inft., IR nr 100, 2. komp. Ranny.
Rzepa Edward, (1896), Inft., IR nr 100, 12. komp. Ranny.
Śliwka Grzegorz, (1877), Inft., k.k.LIR nr 31, 4. komp. Ranny.
Śliwka Franciszek, (1895), Inft., IR nr 100, 15. komp. Ranny.
Stekla Andrzej, (brak), UnterJäger., FJB nr 13. W niewoli.
Stekla Józef, (1888), Inft., IR 100, 1. komp. Ranny.
Sztekla Grzegorz, (1895), Inft., IR nr 100, 13. komp. Ranny.
Szczepan Antoni, (1882), ResInft., IR nr 3, 7. komp. Ranny.
Świerczek Franciszek, ( 1888), Inft., k.k.LIR nr 15, 2. komp. Zginął 15-16.05.1915.
Sykora Jakób, (1877), Inft., k.kLIR nr 13, 2. komp. Zginął 21.02.1915.
Urbaś Grzegorz, (1884), Inft., k.k.LIR nr 31, 5. komp. W niewoli, Mokschan, Gubernia Pensa, Rosja.
Urbas Karol, (1893), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Zginął 19.11.1914.
Wieja Jan, (1882), Inft., IR nr 100, 15. komp. Ranny.
Wieja Franciszek, (1886), Gefr., IR nr 100, 16. komp. Ranny.
Wieja Walenty, (1896), Inft., k.k.LIR nr 15, 3. komp. Ranny .
Więcek Andrzej, (1879), Inft., k.k.LIR nr 31, 10. komp. Ranny.
Wiencek Grzegorz, (1892), Gefr., k.k.LIR nr 31, 11. komp. Zginął18.07.1915 .
Wiencek Grzegorz (1892) Jäg., FJB nr 6, 2. komp. Zginął 6-14.02.1915.
Wiencek Paweł, (1891), Inft., IR nr 100, 13. komp. Ranny.

piątek, 23 listopada 2018

Selma Kurz Słowik z Bielska i Białej cz. 33.

Koniec monarchii,
czyli wszystkie jej symbole precz!

W Wiedniu ciągle powtarzano, że jeszcze tylko miesiąc i wygramy wojnę. Jedynie dobrze zorientowani wiedzieli, jak jest naprawdę. Na ile nasza bohaterka miała tego świadomość, a na ile żyła złudzeniami, trudno powiedzieć, gdyż dla niej życie toczyło się zwykłym torem. Jeszcze w październiku 1918 roku młody cesarz z małżonką oraz śmietanka polityczno-towarzyska kraju świetnie bawili się na koncercie. Niemniej życie przyniosło jej bolesną niespodziankę. Oto na początku listopada cesarz Karol wraz z rodziną uciekł z kraju, a 10 listopada ogłoszono powstanie republiki! Kamieniem węgielnym nowego państwa był aksjomat o zniszczeniu wszelkich symboli poprzedniego ustroju. Na śmietniku znalazły swoje miejsce wszystkie jego stałe elementy. Również primadonna, która była znakiem rozpoznawczym starego porządku, szybko poczuła oddech nowych czasów. Nagle ci sami recenzenci, którzy jeszcze miesiąc temu ją wychwalali, teraz zaczęli ganić, za krótki tryl, anachronizm, sztuczność i sentymentalizm.

Tę nagonkę zdecydowanie przerwał „Wiener Salonblatt”. Pisanie o Selmie Kurz-Halban tego typu rzeczy jest śmieszne. Powinniśmy być dumni i szczęśliwi, że posiadamy taką gwiazdę operową, która raduje nasze serca. Ona brzmi jak „Stradivarius” wśród normalnych instrumentów. Jest jak pierwszy i najważniejszy klejnot w naszej koronie, którego powinniśmy strzec. Dlatego nie rozmawiamy już więcej o Selmie Kurz w takim tonie. Ma ona zbyt dużą międzynarodową renomę i wzbudza wiele zazdrości u Ententy, która bardzo chętnie zabrałaby ją jako reparacje wojenne do Paryża, Londynu czy Nowego Jorku.
 
Takie stanowisko zatrzymało krytykę dla krytyki, jednak sprawiło, że boleśnie odczuła to sama zainteresowana. Wprawdzie przywykła do zdarzających się nieprzychylnych osądów, ale tym razem doświadczyła czegoś więcej – znużenia widowni swoją osobą. Podupadła na zdrowiu i wpadła w depresję. Występowała w kratkę, w różnej kondycji, co jeszcze bardziej potęgowało frustrację, gdyż faktycznie głos jej stracił blask, a tryl nie osiągał rekordów. Z tego powodu cały marzec była na chorobowym. Na scenę wróciła w lepszej kondycji pod koniec sezonu. I po raz kolejny zaskoczyła wszystkich. Oto 1 maja na święcie robotniczym wystąpiła i odniosła sukces! Robotnicy z XVI dzielnicy byli zachwyceni. Jej koncerty znowu zaczęły ściągać tłumy. To sprawiło, że primadonna ponownie uwierzyła w swoje możliwości i śpiewała „jak z nut”.

czwartek, 22 listopada 2018

Zapomniana tablica w Hałcnowie



   Z okazji jubileuszu odzyskania niepodległości przez Polskę dr Ewa Janoszek i Wojciech Kominiak członkowie Bielsk-Bialskiego Towarzystwa Historycznego, przygotowali bardzo ciekawą broszurę na temat Hałcnowa. Badacze opisali los nieistniejącej i dziś już zupełnie zapomnianej  tablicy honorującej mieszkańców Hałcnowa poległych w walkach o niepodległość w latach 1914-1920. Książeczka wspomina jak 80 lat temu mieszkańcy tej miejscowości uroczyście ją poświęcili; zawiera również spis osób umieszczonych na tejże tablicy oraz jej losy po II wojnie światowej. Do tekstu dołączono kilka archiwalnych fotografii z uroczystości poświęcenia tablicy w 1938 r.
-Kilka lat temu, przy okazji zbierania materiałów do książki o Hałcnowie poznałem Krzysztofa Kocura, który jest w posiadaniu oryginalnej ulotki z listą nazwisk hałcnowian podległych w czasie I wojny światowej oraz wojny z bolszewikami - informuje Wojciech Kominiak.  -By nie zatarła się pamięć o poległych mieszkańcach dawnej wsi, a teraz dzielnicy, własnym nakładem w ilości 1000 egzemplarzy postanowiliśmy wydać pamiątkową broszurę, tym bardziej, że polegli mieszkańcy brali udział w walce o niepodległość naszego kraju, co wpisywało się w obchody rocznicy stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Zależało nam by broszura dotarła do jak największej liczby mieszkańców dzielnicy. Być może, przywrócenie w świadomości mieszkańców faktu, że kiedyś ich przodkowie upamiętnili swoich członków rodzin i sąsiadów walczących o niepodległość spowoduje, iż wznowione zostaną działania o odtworzenie i przywrócenie tej tablicy na północną ścianę hałcnowskiego kościoła - dodaje Wojciech Kominiak. 
  Publikacje wsparł mieszkaniec Hałcnowa Robert Sroka. Można ją było otrzymać za darmo w różnych miejscach w Hałcnowie.











wtorek, 20 listopada 2018

Lista strat mieszkańców powiatu bielskiego cz. 10

Lista strat rok 1915

Grodziec:
Gruszka Ignazy, (1881), Inft., IR nr 100, 2. komp. Ranny.

Hecznarowice:
Bizon Antoni, (1889) Inft., k.k.LIR nr 17, 2. komp. Ranny w szpitalu w Krakowie.
Gara Franciszek, (1884), Gefr., k.k.LIR nr 31, 12. komp. Ranny.
Gasidło Franciszek, (1881), Inft., k.k.LIR nr 31, 2. komp. W niewoli .
Mleczko Franciszek, (1896), Inft. IR 56, 2. komp. Zginął 8.06.1915.
Suski Jan, (1895), Inft., IR nr 20, 13. komp. Zginął 29-30.06.1915.

Iłownica:
Hrynik Andrzej, (1877), TitGefr., SappB. nr 1, 2. komp. Chory w szpitalu w Krakowie.
Mencnarowski Andrzej, (1894), Inft., IR nr 100, 10. komp. Ranny.
Sojka Grzegorz, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 14. komp. Ranny.

Janowice:
Adamaszek Franciszek, (1892), ), Infr. IR Nr. 56, 13. Komp. Ranny.
Góra Jan, (1880), Korp., k.k.LIR nr 16, w niewoli, Rosja.
Góra Piotr, (1875), Inft., k.k.LIR nr 32, 8. komp. Ranny.
Fejdych Antoni, (1887), Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Kamiński Piotr, (1890), Komp.Horn., IR nr 56, 3. komp. Ranny . Dostał się do niewoli, Charków, Rosja.
Kleciak Teofi, (1890), Inft., k.k.LIR nr 31, 3. komp. Ranny.
Kokesch Karol, (1888), Korp., TitZugsf., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Kozak Józef, (1890), Inft., k.k.LIR nr 19, 3. komp. Ranny.
Kubik Franciszek, (1876), Inft., IR nr 56, 8. komp. Ranny.
Kyrcz Antoni, (brak), Inft., k.kLIR nr 31, 14. komp.
Olek Antoni, (1889), Inft., k.k.LIR nr 31, 7. komp. W niewoli.
Olek Stanisław, (brak), Inft., IR nr 56, 4. komp. Ranny.
Owczarz Jan, (1882), Korp., TitZugsf., IR nr 56, 4. komp. Ranny.
Owczarz Kazimierz, (1893), Inft., IR 56, W niewoli, Woronesch, Rosja.
Pokładnik Jan, (1887), ResInft., IR nr 100, 6. komp. Zmarł 12.03.1915 i został pochowany na cmentarzu w NIS w Serbi.
Stopa Jan, (1886), Zugsf., IR nr 56, 6. komp. Ranny.
Stopa Józef, (1886), ErsRes., IR nr 56, 12. komp. Ranny.
Stopa Józef, (1883), Inft., IR nr 56, 2. komp. Ranny.
Niemczyk Franciszek, (1874), Inft., k.kLIR, nr 16, W niewoli, Rosja.
Niemczyk Rudolf, (1896), Inft., IR nr 56, 6. komp. Ranny.
Wozniak Franciszek, (1888), Feldw., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Wróbel Michał, (1880), Inft., IR nr 20, 4. komp. Ranny.

Jasienica:
Bathelt Jan, (1896), Inft., k.k.LIR nr 31, 4. komp. Ranny.
Biena Rudolf, (1884), Inft., k.k.LIR nr 15, 10. komp. Ranny.
Błachut Karol, (1893), Inft., IR nr 93, 4. komp. Ranny.
Burian Franciszek, (1889), Jäg., FJB nr 5, 4. komp. Ranny.
Cmock Jan, (brak), Korp., k.k.LIR nr 31, 3. komp. Ranny.
Czulok Józef, (1891), Inft., k.k.LIR nr 31, 1. komp. Ranny.
Dulawa Józef, (1892), Inft., IR nr 100, 16. komp. Ranny.
Endroch Józef, (1882), Intf., IR nr 100, Ranny.
Gansel Jan, (1888), Inft., IR nr 100, 9. komp. Ranny.
Handzlik Józef, (1886), ResJäg., FJB nr 5. 3. komp. Ranny.
Hess Jan, (1886), Inft., k.k.LIR nr 31, 5. komp. Ranny.
Janker Grzegorz, (1886), Jäg., FJB nr 5, 1. komp. Ranny.
Keswon Paweł, (1893), Inft., IR nr 100, 3. komp.
Kleber Jan, (1892), Inft., IR nr 93, 13. komp. Zginał 9.06.1915.
Kloda Franciszek, (1889), Inft., k.k.LIR nr 31, 5. komp. Zginął 3.09.1915.
Kukla Jan, (1887), Zugsf., k.k.LIR nr 31, W niewoli, Tomsk, Rosja.
Kukla Paweł, (1889), Inft., k.k.LIR nr 31, 2. komp. Ranny.
Kóbiela Jan, (188(), Inft., IR nr 100, 13. komp. W niewoli, Petropawłowski, Rosja.
König Jan, (1892), Inft., IR nr 93, 10. komp. Ranny.
König Grzegorz, (1888), Jäg., FJB nr 16, 1. komp. Ranny.
König Grzegorz, (1888), Gefr., IR nr 100, 1. komp. Ranny.
König Paweł, (1896), Inft., IR nr 100, 5. komp. Zginął 14.09.1915.
Lorek Adam, (1890), Inft., IR nr 100, 4. komp. Ranny.
Lorek Paweł, (1888), Inft., IR nr 100, MAG IV, Ranny.
Macura Grzegorz, (1883), Inft., k.k.LIR nr 31, W niewoli, Petropawłowsk, Rosja.
Madzia Franciszek, (1880), Jäg., FJB nr 16, 4. komp. Ranny.
Malik Jan, (1895), Inft., IR nr 100, 2. komp. Ranny.
Mendrok Andrzej, (1878), Inft., IR nr 93, 14. komp. Ranny.
Mendrok Andrzej, (1897), Inft., IR nr 100, 12. komp. Ranny.
Niesyt Andrzej, (1895) Inft., IR nr 100, 9. komp. Ranny. Po raz kolejny ranny w grudniu.
Niesyt Jan, (1887), Inft., k.k.LIR nr 31, 12. komp. Ranny.
Niesyt Paweł, (1884), ResInft., IR nr 54, 16. komp. W niewoli, Piestschanka, Rosja.
Novak Jan, (1880), Inft., k.kLIR 31, 1. komp. Ranny.
Pierschka Jan, (1887), ErsRes., k.k.LIR nr 31. 12.kom. Ranny 19.11.1914.
Piszczałka Józef, (1886), ResJäg., FJB nr 5, 3. komp. Ranny.
Plinta Karol, (1894), Inft., k.k.LIR nr 31, 1.komp. Ranny.
Sachmerda Karol, (1892), Inft., k.k.LIR nr 31, 9. komp. Ranny.
Sprattek Karol, (1884), Zugsf., k.k.LIR nr 31, 16. komp. Ranny.
Steffek Andrzej, (1882), ErsInft., k.k.LIR nr 31, 4. komp. W niewol, Beresowka, Rosja.
Stekla Jan, (1892), Inft., k.k.LIR nr 31, 4. komp. Zginął 16-18.07.1915.
Waliczek Jan, (1889), Inft., IR nr 100, 2. komp. Ranny 23-25.10.1914.
Wieja Andrzej, (1895), Inft., k.k.LIR nr 31, 2. komp. Ranny.
Wizner Adam, (1895), inft., IR nr 100. 4. komp. Ranny.
Wizner Grzegorz, (1882), Inft., k.k.LIR nr 31, 10.komp. Ranny.

poniedziałek, 19 listopada 2018

Pietrzykowice świętuje


   9 listopada br. było Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Zespołu Szkół imienia Jana Pawła II w Pietrzykowicach zorganizowało uroczystość upamiętnienia
   100-lecie odzyskania niepodległości przez Polskę i 7 wieków istnienie tej miejscowości.
Złożono kwiaty pod pomnikiem, odprawiono mszę w kościele parafialnym, gdzie poświęcono jubileuszową tablice. Wykłady o wydarzeniach z przeszłości Pietrzykowic, przedstawili Danuta Ostrowska, Jacek Kachel i Władysław Motyka. Wręczono medale „Zasłużony dla Gminy Łodygowice” dla księdza Jana Goryla. Z kolei tytuł dla, zmarłego przed trzema tygodniami lekarza Bronisława Łopatki, odebrała jego żona Ewa. Przyznano również tytuły Członka Honorowego Stowarzyszenia, które odebrali między innymi: ksiądz dr Jan Pasierbek, ksiądz Jan Goryl, wójt gminy Łodygowice Andrzej Pitera.
  Na zakończenie w niezwykłym programie artystycznym „Jest takie miejsce, jest taki kraj” wystąpiła Grupa Teatralna Arbat pod kierownictwem Ewy Biegun.














piątek, 16 listopada 2018

Powrót króla w Łodygowicach






10 listopada 2018r.  w trakcie obchodów 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę na moście grunwaldzkim w Łodygowicach odsłonięto popiersia króla Władysława Jagiełły i królowej Jadwigi.







Na wielu zdjęciach w Łodygowicach pojawia się most grunwaldzki z popiersiem króla Władysława Jagiełły. Pojawił się on w 1910 roku, kiedy to z inicjatywy wielu grup społecznych na terenie ziem całej Polski, która była pod zaborami, obchodzono uroczyście 500 lecie rocznicy bitwy pod Grunwaldem. Inicjatorem powstania popiersia był Michał Marek, prezes straży pożarnej i przewodniczący chrześcijańskich związków zawodowych robotników w rejonie Bielska i Białej.  Odlew króla wykonała firma Rudolfa Schmidta w Białej za kwotę 670 złotych. Popiersie ważące 145 i pół kilograma zostało umieszczone 21 sierpnia 1910 roku na moście.

A oto relacja gazetowa z tej uroczystości:
 „Obchód grunwaldzki w Łodygowicach odbył się wspaniale. Pogoda śliczna była. Słońce, sioła, zieleń ogrodów ze sztandarami biało-czerwonymi, wszystko to uśmiechało się i wabiło do siebie i przemawiało niebem  przedpięciusetletniego zwycięstwa, odrodzenia Polski. Nabożeństwo odbyło się w starym kościółku na wysokiem wzgórzu, pokrytem starymi drzewami, co pewnie tę wiekową chwilę zwycięstwa pamiętają.. Kazanie wypowiedział ksiądz z Buczkowic. Śród zieleni stuletnich drzew połyskały czerwone czamary sokołów, stalowe hełmy z orłami polskiemi, straży pożarnej i śliczne gorseciki wyszywane paciorkami. Chwałę Polski ogłaszały częste wystrzały z moździerzy. Po nabożeństwie udał się pochód z W. Księżmi na most pod biust króla Władysława Jagiełły. Najsamprzód odśpiewano pieśni na głosy. 


Potem przemawiał doktor Miodoński z Buczkowic. Wyłuszczył znaczenie Grunwaldu i porównał dawnych Krzyżaków z dzisiejszymi potomkami Prusakami: Dawniej Krzyżacy grabili polskie ziemie i słowiańskie dzisiaj je wywłaszczają, dawniej mordowali mieczem, dzisiaj potomkowie ich chcą zgnieść naród polski przez różne wyjątkowe ustawy, krępują mu usta, katują polskie dzieci co w praojców mowie chcą uczyć się pacierza i na praojców ziemi krwią oblanej nie pozwalają stawiać domów.
    Następnie oddał hołd królowej Jadwidze, mówiąc iż ona to ofiarą serca swego przez przyjęcie Jagiełły za małżonka sprawiła ten Grunwald.
    W końcu modlił się mówca do Boga, by pozwolił nam jeszcze modlić się na polu bitwy śród sztandarów orła polskiego, śród pieśni Boga-Rodzica i bicia z moździerzy. Zakończył mowę słowami króla Władysława Jagiełły: Stać murem i nie ruszać się z chat i z roli, nie sprzedawać żydom i niemcom, stać wiernie przy wierze i mowie ojczystej. (Oklaski). 


    Następnie przemawiał poseł Ludwik Dobija. Mówił o zjednoczeniu Polski, Litwy, Rusi, Czechów pod Grunwaldem i że Polska zwyciężyła zjednoczonemi siłami i zgodą zwyciężyć może. A my się kłócimy i dalej kłócimy.
    Niezgoda nas zabiła i zabija. Rzucić przesądy i przywileje i kroczyć naprzód pod hasłem: Bóg i Ojczyzna (burzliwe oklaski).


    W końcu przemawiał Michał Marek, dziękując komitetowi i gościom za uczestnictwo i wykazał, że pomnik ten powstał staraniem tamtejszej straży pożarnej. Następnie pokazał księgę pamiątkową i zachęcał uczestników do podpisu.
    Po odbytej uroczystości pochód ruszył do ogrodu pana barona Klobusa, gdzie się rozpoczęła zabawa z tańcami
.

    Inicjatorzy w swym zamyśle planowali, o czym świadczy przygotowany drugi cokół, umieścić tam również królową Jadwigę.  Jednak zabrakło ostatecznie determinacji i środków, aby ten zamysł zrealizować. Ostatecznie popiersie króla Władysława Jagiełły zostało na początku II wojny światowej zabrane przez Niemców.

Serdecznie pozdrawiam!



Przepraszam Państwa za nieregularne wpisy na moim blogu, ale ostatnio z okazji jubileuszu 100-lecia odzyskania niepodległości występowałem kilkakrotnie w Bielsku-Białej, Łodygowicach, Pietrzykowicach i Czechowicach-Dziedzicach. To było dla mnie najważniejsze. Dziękuje za cierpliwość. W najbliższym czasie postaram się poprawić.
Jacek