Moda - grudzień 1912

     Ostatni miesiąc 1912 roku ze świata kobiecego donosi ciągle o nowościach karnawałowych przypominając o zdecydowanym rozróżnieniu pomiędzy młodymi pannami, a mężatkami. Mało ozdób a wiele kwiatów oto dewiza postawiona przez modę dla panienek, które w tym sezonie karnawałowym po raz pierwszy wejdą w wir dużego świata. Młodość sama bowiem jest już ozdobą, nad którą nie ma piękniejszej, a tem lepiej się wyda w im prostsze ramy będzie ujęta. (...) Mężatki na suknie balowe mogą używać aksamitu, białego brokatu lub złotej matryi jedwabnej. Staniki przybierane są zwykle w piękne upięcia z koronek „malines” lub haftów białych lub złotych albo kolorowych.

    I chociaż tej zimy do połowy grudnia 1912 roku śnieg pojawił się tylko na kilka dni to magazyny mody polecały przygotowane na wielkie śniegi kapelusze i czapki. Bardzo noszone są także czapki futrzane. Mają one formę toczków lub kołpaków, albo też kapuz. Ozdobą ich jest bądź fantazyjna jakaś skromna z futra zazwyczaj innego niż fason koloru, albo też rejer lub jakieś długie, a wąskie pióra, np. bażancie. Będąc przy temacie piór warto przypomnieć, że ówczesną stolicą handlu strusimi piórami był Londyn. Za funt piór płaciło się ok. 1000 koron, a roczny obrót tym towarem szacowano na ok. 6 milionów koron.

Oczekując na przyjście prawdziwej zimy z mrozem i śniegiem pisano: Lada dzień rozpocznie się sezon ślizgawkowy. Otóż moda dla pań zajmujących się tym sportem zniosła obowiązek noszenia wąskich spódnic, natomiast skróciła jeszcze trochę spódniczki sportowe lub zamieniła wreszcie na szerokie ciemne szarawary, sięgające do kolan, do których ubiera się tego samego koloru kamasze.

Sprawy oświatowe i kulturalne - grudzień 1912

    Prasa grudniowa zamieściła relację z kursu dla stolarzy, który zakończyła wystawa prac uczniów. Jak również informowała o kursie zawodowym dla murarzy, który miał potrwać do 30 marca 1913 roku. Będąc przy kursach warto również wspomnieć o kursie pierwszej pomocy prowadzonym przez dr Kwiecińskiego w Białej.
    5 grudnia 1912 roku odbył się uroczysty Wieczór Listopadowy przy współudziale artysty-śpiewaka Urbanowicza z Krakowa. Słowo wstępne wypowiedział poseł Jan Zamorski. Wieczorek zakończył „Dramat jednej nocy”. 14 natomiast odwiedził Białą Teatr Ludowy Turskiego z Krakowa i dał jedno przedstawienie pt. „Krowodersie Zuchy” w sali hotelu pod „Czarnym Orłem”.

    Wieczorek kościuszkowski, urządził „Sokół” - w Białej. Słowo wstępne o ideach Kościuszkowskich wygłosił prof. Matuszewski, reszkę programu wypełniły popisy -gimnastyczne „dorostu sokolego.
W Komorowicach odbył się odczyt prof.. Mikułowskiego z Białej p.t. „O Ziemi świętej", który zgromadził około 100 słuchaczy. Sala czytelni TSL zaledwie zdołała pomieścić taką liczbę-słuchaczy. Prof. Mikułowski objaśnił i piękno obrazy świetlne, potem zaś dawał zebranym wskazówki, jak zachować się w obecnej  panice, radząc składać; pieniądze w: polskich kasach.
Tam też odbył się w czytelni TSL odczyt p. dyr. Steina z Białej pt. „O języku polskim”. Słuchacze, w liczbie zeszło 70 wysłuchali z zainteresowaniem pięknego odczytu. Składka, zarządzona po odczycie przyniosła kwotę 5 K 79 h, które węczono Kołu TSL. L. im. Jagiełły w Białej.
    W tym czasie w Żywcu również wspominano powstanie listopadowe. W sposób szczególny uczynił to prof. Feli podczas zgromadzenia w sali kina „Urania” . Taki sam odczyt później wygłosił również w Zabłociu. Prof. Michejda tam też wygłosił pogadankę na temat elektryczności, a dr Baua o życiu Arabów.
Teatr amatorski dzieci polskich szkół ludowych i wydziałowych w Białej pod kierownictwem p. Marii Surowieckiej nauczycielki odegrała, dwa razy sztukę teatralną p. t. „Kró1owa Jadwiga” Czysty dochód, z przedstawień przeznaczono na gwiazdkę dla ubogich, dzieci.
Odczyty TSL w Białej, w tamtejszym seminarium 16 grudnia wygłosił prof. Podgórski „O Bułgarach”, a prof. Stein odczyt o pieśniach serbskich .   Natomiast 19. bm. ks. Władysław Mączyński wygłosił wykład pt. „O spoczynku niedzielnym” wzbogacony z obrazami świetlnymi.
    Gazety zapraszały również w grudniu na poświęcenie żeńskiej szkoły wydziałowej TSL w Białej przy ul. Kolejowej, które odbyło się w niedzielę, dnia 15. b.m. przed południem.
 „Dziennik Cieszyński” informował również o: wiecu oświatowym, zwołanym przez miejscowe koło TSL w Zadzielu. O odczycie w Komorowicach dra Mikułowskiego z Białej, pt. „O Bartku Zwycięzcy”. O posiedzeniu Wydziału Koła TSL w Białej, które odbyło się dnia 17. b. m. i na którym uchwalono:  podziękować pannie Marwin i p. Migdałowi za książki, ofiarowane łaskawie na rzecz Koła. Postanowiono także założyć wypożyczalnię w Mesznej, a do czytelni w Straconce zakupić obraz Matejki p. t. „Kazanie Skargi”.

Sprawy polityczne - grudzień 1912

    Kończąc wątki gospodarcze, które przeplatały się nam z wątkami wojennymi i politycznymi warto przytoczyć słowa królowej rumuńskiej Cermen Sylva. W poprzednim roczniku przeglądu prasy z 1911 roku cytowaliśmy jej rady dla młodych mężatek. Tym razem zapoznamy się z jej opiniami o wojnie na Bałkanach i prawach rządzących w polityce. Gdy chodzi o Bałkany, to jest rzeczą oczywistą, że bardzo cieszyła się z rozwoju wypadków, które przez daninę krwi przyniosły tym ludom wolność.

Następnie królowa wyraziła się o wartości polityki: Słownictwo polityki jest bardzo ograniczone. Wyraz „miłosierdzie” tam nie istnieje. W polityce poświęca się wszystko: przyjaźń, brata, żonę, ba nawet własne sumienie. Tylko siebie samego się nie poświęca. Polityka jest jak pająk, jak zwierzą, które czai się na swą ofiarę. Czy te słowa pasują do współczesnych realiów pozostawiam czytelnikowi pod rozwagę, natomiast, że były one aktualne w tamtym czasie, niech posłuży relacja z „Przyjaciela Ludu”.  Oto przez kilka ostatnich miesięcy regularnie donosiliśmy o projekcie budowy kolei z Łodygowic do Buczkowic.

Teraz nastąpiło kolejne spotkanie zwołane przez posła Ludwika Dobiję. Jak łatwo się domyślić „Wieniec i Pszczółka”  w relacji z Buczkowic, Bystrej i Rybarzowic jasno pokazał, że tamta społeczność w większości opowiedziała się za trasą, taką jak chciał poseł. Natomiast „Przyjaciela Ludu” organ rywalizującego z tzw. stojałowszczykami napisał w relacji z tych samych wieców, że większość była za linią Wilkowice-Buczkowice. Jak pokazuje powyższy przykład politycy potrafią się „pięknie różnić”, nawet gdy chodzi o fakty.